• امروز : شنبه, ۲۲ آذر , ۱۴۰۴
  • برابر با : Saturday - 13 December - 2025
::: 3505 ::: 0
0

: آخرین مطالب

منشور کوروش، راهنمای حکمرانی | محمدجواد حق‌شناس بازخوانی میراث کوروش نه‌تنها یک یاد تاریخی بلکه یک نیاز انسانی است کوروش، الگویی برای صلح و مدارا در حکمرانی | محمدجواد حق‌شناس روستاهای ایرانی، بربام گردشگری جهان | محمدجواد حق شناس مهرگان؛ آیین مهرورزی ، سپاس یزدان و پاسداری از زمین | محمدجواد حق شناس از دایی‌جان ناپلئون تا ناخدا خورشید؛ مسیر یک سینماگر مؤلف | محمدجواد حق‌ شناس اسنپ‌بک و ضرورت بازاندیشی در راهبردهای ملی | محمدجواد حق‌شناس جغرافیای اقتصادی جدید | آدام اس . پوزن (ترجمه: رضا جلالی) نوازندگان ارمنی، برای صلح در تخت‌جمشید، می‌نوازند | محمدجواد حق‌شناس ثبت جهانی دره‌های خرم‌آباد، گامی بزرگ در مسیر انسجام ملی و توسعه پایدار | محمدجواد حق‌شناس بدرود با خالق «قلندرخونه» وزارت میراث‌فرهنگی، پرچم‌دار بازتعریف «ایران» به‌عنوان یک تمدن بزرگ است | محمدجواد حق‌شناس گهرپارک سیرجان؛ نگین درخشان گردشگری | محمدجواد حق‌شناس پس از شی جین پنگ | تایلور جوست و دانیل ماتینگ لی (ترجمه: رضا جلالی) گویا، لمپنیسم بودن مُد شده | ندا مهیار ملک‌المتکلمین روشنفکر مشروطه | ندا مهیار چین در اوکراین به دنبال چیست؟ | دا وی (ترجمه: رضا جلالی) روز خبرنگار، گفت‌وگوی آینده با گذشته | محمدجواد حق‌شناس وقتی دانش در حصر می‌ماند | ندا مهیار جامعه‌شناسی جنبش مشروطه از منظر قواعد فیزیک اجتماع | سعید کافی انارکی (ساربان) تمجید فرانسوی‌ها از توسعه سیاسی در ایران مشروطه | علی مفتح* از هرات تا هشتادان | محسن روحی‌صفت* پیش‌زمینه شکل‌گیری جنبش مشروطیت در ایران | فریدون مجلسی ترور نافرجام محمدعلی‌شاه، پس‌از شهادت ملک‌المتکلمین | شیرین بیانی پس‌ از یک قرن سکوت | مریم مهدوی اصل* در خدمت ایران | شیرین بیانی چگونگی تألیف «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران» از نگاه کوچکترین فرد خانواده ملک المتکلّمین و آرمانش | شیرین بیانی* (اسلامی نُدوشن) شیرین بیانی، نتیجه فرهنگ تاریخ‌ساز ملک‌المتکلمین روسیه نفوذ خود را در منطقه خارج نزدیک* از دست می‌دهد. | جفری‌مان کف (ترجمه: رضا جلالی) استرداد؛ روایت یک عقب نشینی یا تولد یک فضیلت؟ | روزبه کردونی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد رضاشاه، مهاجری در زمین خود | ندا مهیار راه‌های جلب اعتماد مردم | محمدجواد حق شناس نگاهی انسان شناسانه به جنگ و هویت ملی | مینو سلیمی* نقش بسته‌بندی فرهنگ محور صنایع دستی در حفظ و تقویت هویت‌های ملی | روح الله رحمانی * نقش آموزش و پرورش در تقویت هویت ملی و آسیب شناسی سند ۲۰۳۰ | مریم محمدی حبیب * نقش نمادهای شاخص طبیعی در تقویت هویت ملی | علی قمی اویلی نقش و تأثیر میراث فرهنگی و طبیعی در بازآفرینی، احساس تعلق و تقویت هویت ملی | علی قمی اویلی * نقش میراث فرهنگی ناملموس در تقویت هویت ملی | سیما حدادی * زبان فارسی و هویت بخشی ملی | ندا مهیار هویت ملی و اهمیت نمادهای آن | مهدی عسگری * نام واره ایران | مرتضی رحیم‌‎نواز محمدعلی فروغی؛ هویت ایرانی و نهادسازی ملی | علیرضا حسن‌زاده * انسجام ملّی و شاهنامه | محمد رسولی * تهران تمام مرا پس نداد | امید مستوفی‌راد هویت ایرانی | رضا حبیب‌پور * کردستانات در سایه جنگ: آرامش و همدلی، جلوه‌ای از هویت ملی | حمید امان‌ اللهی * هویت ایرانی، جریان زنده در دل آیین‌ها و نمادها | رقیه محمدزاده * آشتی امت با ملت | فتح الله امی

18

حسین قدیانی : چرا چریک؟

  • کد خبر : 12785
  • 26 خرداد 1402 - 21:31
حسین قدیانی : چرا چریک؟
آن‌قدری که این‌ها به ما دستور دادند، خود خدا دستور نداده. قرآن نه تنها بیش‌تر از دستور، قصه دارد که حتی دستورهایش هم عمدتاً جنبه‌ی توصیه دارد.

ح‌ق: به ما به چشم دانش‌آموز نگاه نمی‌کردند؛ ما همان چریک‌های لاغر و نزاری بودیم که در صف صبح‌گاه مدرسه باید جوری مرگ بر آمریکا را فریاد می‌زدیم که صدای‌مان تا کاخ سفید برسد و پنجره‌های اتاق بیضی را بلرزاند. جنگ تمام شده بود اما تمام نشده بود. ما همه آرزو داشتیم در آینده خلبان شویم و نه فقط این؛ انشاء خود را جز با سلام به رزمندگان اسلام شروع نمی‌کردیم. نقل روزهایی است که مادر سه شهید را می‌آوردند تلویزیون تا با افتخار اعلام کند که اگر باز هم پسری می‌داشت، او را ره‌سپار جبهه می‌کرد. هم‌سر شهید هم چاره‌ای نداشت الا آن‌که بگوید سیاهی چادر خانم‌ها حتی از سرخی خون شهیدان هم دشمن‌کوب‌تر است. خود شهید در عصر جوانی تیپ هیپی می‌زد و با شلوارک لی به توچال می‌رفت و ما اگر جین می‌پوشیدیم یا اگر شطرنج بازی می‌کردیم یا حتی اگر یواشکی معجون می‌خوردیم، متهم به این می‌شدیم که داریم به خون شهید خیانت می‌کنیم. خود شهید در صف سینمای قبل از انقلاب، عکس مکش مرگ ما داشت و ما از ترس کمیته باید ویدئوی خود را لای پتو مخفی می‌کردیم. شانس اگر نداشتیم و لو می‌رفت، شهید را؛ همان شهیدی را که خودمان داده بودیم، بر فرق سرمان چماق می‌کردند. صدای هایده به ما که رسید حرام شد؛ خودشان تجربه‌ی مستی با مهستی را هم داشتند.

خودشان سبیل برای خودشان می‌گذاشتند نیچه‌ای، اسم مستعار برای خودشان می‌گذاشتند کامران، دوست‌دختر برای خودشان انتخاب می‌کردند غزاله و آن وقت مدعیان انحصاری راه‌شان رسماً از ما می‌خواستند که جوانی نکنیم. تا نمازجمعه بود، دربند بی‌خود جمعه‌ها انتظار ما را می‌کشید. یک روایت هم پیدا کرده بودند که همه‌ی روزها عاشورا و همه‌ی مکان‌ها کربلاست. بعد هم با وارونه‌ترین تفسیر از این تصویر، به ما یا به چشم حسین نگاه می‌کردند یا به چشم یزید. شگفتا! خود اباعبدالله فقط یک روز عاشورا داشت و ما باید همه‌ی عمرمان عاشورایی زندگی می‌کردیم؛ آن‌هم به عشق امامی که برایش حریت مهم‌تر از دیانت بود، حتی در روز عاشورا.

آن‌قدری که این‌ها به ما دستور دادند، خود خدا دستور نداده. قرآن نه تنها بیش‌تر از دستور، قصه دارد که حتی دستورهایش هم عمدتاً جنبه‌ی توصیه دارد. خدا در قرآن از ما می‌خواهد که آدم باشیم و این‌ها نه که مملکت را پادگان کرده‌اند، به ما به چشم سرباز نگاه می‌کنند یا با متلک سربازفراری بدرقه‌مان می‌کنند. در این منظومه نه فقط پدر مهسا بل‌که حتی مادر کیان هم چریک می‌شود. نه! تو نمی‌توانی شهوت ساختن چریک داشته باشی؛ بعد متوقع باشی که همه‌ی چریک‌ها مثل همه‌ی فاطی‌کماندوها هوادارت باشند…

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=12785
  • نویسنده : حسین قدیانی
  • 418 بازدید

برچسب ها

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.