امروز برای تعمیر آبمیوهگیری خانگی، طرح ترافیک خریدم و رفتم ساختمان آلومینیوم در جمهوری. اون طرفها همهچیز پیدا میشه جز جای پارک. ماشین را در پارکینگ چارسو پارک کردم.
طبقه سوم اقای سیفی محصولات کنوود را تعمیر میکنه… کنوود هم مثل بسیاری از شرکتها در ایران نمایندگی نداره… قبلا شرکت ستاره کیش جهان نمایندگی بوده که ۱۰سالِ بهدلیل تأسفباری که میگویند ریشه در فساد دولتی داشته تعطیل شده!
نیمساعتی که در مغازه بودم بالغ بر ۵ مشتری مراجعه کردند و تقاضای قطعات یدکی لوازم خانگی میکردند و با دوپاسخ بیشتر مواجه نشدند: یا قطعه موجود نبود و ملت سرگردان در طبقات در بازار شام آلومینیوم بودند یا اگر موجود بود از قیمت سرسامآور سرگیجه میگرفتند و از آنجا که توان خرید نداشتند بیخیال میشدند.
برای نمونه یک پارچ آبمیوهگیری که بنده بعد از ۶ماه پیدا کردم سهونیم میلیون بود یعنی ۳۵میلیون ریال.
نکته جالب اینجاست که توسعه نامتوازن را باید در کف خیابان و در مغازهها فهم کرد، در نبود قطعات، در گرانی سرسامآور، در نبود خدمات پس از فروش، در بیمعنیبودن گارانتی و وارانتی… نه در گزارشهای رسمی و رسانههای دولتی که با گلوبلبل نشان دادن همهچیز، مقامات را فریب میدهند و اعتماد مردم را کم میکنند.
اخبار صداوسیما و خبرگزاریها و روزنامههای رسمی تصویری که از ایران ارایه میدهند که تصویر ایدهآل در ذهن مقامات کشور است نه ایرانی که مردم در آن زندگی می کنند. این کشور و آن کشور زمین تا آسمان با هم فرق دارند.
آقایان مسوولان که نگران امیدواری مردم هستید لطفا برای فهمیدن ایران واقعی به کوی و خیابان بروید، به تعمیرگاه و فروشگاه بروید، معامله کنید خرید کنید مترو و اتوبوس و تاکسی سوار شوید شبها ساعت ۱۰ شب به بعد در تهران تردد کنید… ایرانی را خواهید دید که در جهان دیگری است [که] شبیه به همهچیز هست جز آنچیزی که رسانههای رسمی از ایران نشان میدهند.
