• امروز : یکشنبه, ۴ آذر , ۱۴۰۳
  • برابر با : Sunday - 24 November - 2024
::: 3395 ::: 0
0

: آخرین مطالب

دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیل‌آبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانه‌ای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای می‌گذارند | مانوئل فاتک، کریستوف‌تری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعه‌ها خون جای بارون می‌چکه | مرتضی‌ رحیم‌نواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمی‌دهند تو زنده‌ای هنوز و غزل فکر می‌کنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالش‌های حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمس‌الواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزش‌عالی در شکل‌گیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانی‌های ایرانی و اجماع‌سازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحران‌های منطقه‌ای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشه‌یار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوان‌المسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر می‌رسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حق‌شناس: کابینه‌ای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق‌ شیشه‌ای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضی‌راد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم می‌زند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حق‌شناس* فاصله دره احد و تالار رودکی

5

مهدی تدینی : مغالطۀ «هیستریِ جمعی»

  • کد خبر : 11000
  • 15 اسفند 1401 - 22:14
مهدی تدینی : مغالطۀ «هیستریِ جمعی»

چند روزی است که در توضیح مسمومیت دختران در مدارس عده‌ای تعبیر «هیستری جمعی» (mass hysteria) را مطرح کرده‌اند و طبعاً چون توضیحی کاربردی به نظر می‌رسد، بر شمار مدعیان آن هم اضافه شده است. ادعای «هیستری جمعی» مغالطه‌ای آشکار است و توضیح آن هم بسیار آسان. ادعای هیستری جمعی مغالطه است، چون تقدم و […]

چند روزی است که در توضیح مسمومیت دختران در مدارس عده‌ای تعبیر «هیستری جمعی» (mass hysteria) را مطرح کرده‌اند و طبعاً چون توضیحی کاربردی به نظر می‌رسد، بر شمار مدعیان آن هم اضافه شده است. ادعای «هیستری جمعی» مغالطه‌ای آشکار است و توضیح آن هم بسیار آسان. ادعای هیستری جمعی مغالطه است، چون تقدم و تأخر زمانی را تحریف می‌کند و نشانی غلط می‌دهد.

مسئله بسیار ساده است: هیستری جمعی، حتی اگر رخ دهد، خود یک «عارضۀ جانبی» است؛ یعنی خود «معلول» است و نمی‌توان از معلول برای توضیح «علت» استفاده کرد. به کار بردن معلول برای توضیح علت مصداق دور باطل و نوعی مغالطه است. بگذارید کمی بیشتر توضیح دهم.

هیچ بعید نیست وقتی برای مدتی طولانی حملاتی شیمیایی به مدارس صورت گرفت، وقتی حجم داده‌ها به حدی انکارناپذیر رسید و وقتی مسجل شد یک عامل واقعی – اما ناشناخته – به جان دخترها افتاده است، جو «هراس جمعی» پدید آید و تازه زمینۀ روانی برای وحشت‌زدگی جمعی (mass panic) و هیستری جمعی فراهم آید. البته متخصصان حوزۀ «روان‌شناسی اجتماعی» باید در این باره توضیح دهند، اما کسانی هم که ایدۀ هیستری جمعی را مطرح می‌کنند، تا جایی که من دیده‌ام روان‌شناس نبوده‌اند. اما «عقل سلیم» و «امور معقول» نیاز به دانش تخصصی ندارد. هیچ دانشی در تضاد با عقل نیست؛ بلکه مبتنی بر عقل است.

بنابراین، اول باید یک عامل واقعی معضلاتی جمعی را پدید آورد، پس از آن این امکان وجود دارد که در موارد هم (آن هم نه همۀ موارد! بلکه در برخی موارد) هیستری جمعی یا وحشت‌زدگی جمعی پدید آمده باشد. بنابراین، «هیستری جمعی» هیچ چیز را توضیح نمی‌دهد، بلکه صرفاً خود یکی از عوارض جانبیِ یک مشکل دیگر است. این یعنی یک «علت» پیش‌تر وجود داشته، مدارس زیادی را درگیر کرده، آن‌گاه منجر به مواردی از وحشت‌زدگی هم شده است… پس خود وحشت‌زدگی معلول است. حال چرخاندن این معلول و گذاشتن آن در جای علت چیزی جز مغالطه نیست.

بهترین مثال نزدیکی که می‌توانم بیاورم شیوع کروناست. افراد زیادی بودند که به‌ویژه در ماه‌های آغازین همه‌گیری کرونا دچار هراس می‌شدند و حتی نشانگان بیماری را در خود حس می‌کردند. اما اول یک بیماری همه‌گیر آمد، جان هزاران نفر را گرفت و همین باعث شد عده‌ای دچار حملات روان‌شناختی از این نوع شوند. در اینجا هم همین است. هیستری جمعی نامحتمل نیست، اما خود یک عارضۀ جانبی است، نه توضیح این مسمومیت‌ها. بهتر است با بازی با واژگان تخصصی در ایجاد آگاهی اختلال ایجاد نکنیم.

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=11000
  • نویسنده : مهدی تدینی
  • 211 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.