درود به خاطرات شیرینش | مریم میرزایی

اعتماد ملی در زمستان سال ۱۳۸۴ از راه رسید اما گرمایی به روزنامه‌نگاری ایران داد که هرگز خاطراتش فراموش نمی‌شود. این خاطرات و تجربیات را هم، روزنامه‌نگارانی ساختند که ایمان داشتند باید نقش تاریخی خود را در بهبود اوضاع کشور و ارمغانی به نام زندگی بهتر، برای نسل آینده ایفا کنند. من در سرویس اقتصادی بودم. گروهی که مثل همه تیم‌های روزنامه، جانی مشتاق داشتند برای دگرگونه بودن، دگرگونه نوشتن و نور ریختن به روزنه‌های سیاهی که زندگی را تلخ می‌کردند. در ابتدای کار دبیر گروه اقتصادی آرش حسن‌نیا بود اما مدت‌زمانی بعد علی دهقان دبیر اقتصادی اعتماد ملی شد و تا دو سال بعد از آن همچنان بر مبنای ایده سازی، کار کردن و شکل دادن به انگیزه‌هایی که کار مولد را جلوه می‌داد، گروه اقتصادی اعتماد ملی جلو رفت.
برای ما فرقی میان دبیر و خبرنگار وجود نداشت. فقط می‌دانستیم که باید کار کنیم و البته کاری را تولید کنیم که مخاطب بداند به اندازه خود و به اندازه سهمی که از جامعه داریم، به‌عنوان روزنامه‌نگار می‌خواهیم زندگی به کامش شیرین باشد. علی قدیمی، پناه فرهادبهمن، ریحانه مظاهری، نیلوفر محبعلی، بنفشه رمضانی‌یگانه و گروهی دیگر از نویسندگان و خبرنگاران آزاد همکار ما در گروه اقتصادی روزنامه اعتماد ملی بودند که همه در کنار هم بر حسب یک دلدادگی مشترک می‌نشستیم و تحلیل‌های روزانه را تهیه می‌کردیم. در دورانی که آرش حسن‌نیا دبیر اقتصاد بود و هنگامی که علی دهقان دبیری گروه را بر عهده گرفت، ایده سازمانی کار در سرویس اقتصادی توجه و تکیه بر مفاهیم عدالت و اندیشه‌های نهادی بود. هر دو نفر هم‌پوشانی قابل‌توجهی در ایده‌سازی‌های حوزه اقتصادی داشتند. محوریت کار را نیز تحلیل‌های اقتصاد سیاسی شکل می‌داد. همه ما موظف بودیم که دائم مطالعه کنیم و یک نگاه تحلیلی به مسائل روز داشته باشیم. دبیر و خبرنگار نیز به یک‌اندازه کار می‌کردیم و کار را می‌ساختیم. مختصات فعالیت تمام تحریریه بر مبنای گفت‌وگو، رفاقت و دوری از حاشیه‌های زرد شکل گرفته بود. گروه اقتصاد نیز بر همین مبنا تکیه‌اش به همدلی بود. قطعا خاطرات اعتماد ملی از این منظر می‌توانند برای نسل‌های فعلی تجربه‌ای گران‌بها باشند. اعتماد ملی را فراموش نمی‌کنم چون در دوران خودش اکنون و آینده رانشانه گرفته بود و آن‌را می‌ساخت. نشانه این جستار مولد هم خصلت ماندگار و فراموش ناشدنی اعتماد ملی محسوب می‌شود. …درود به خاطرات شیرینش.