میرحسین موسوی، از رهبران جنبش سبز، در پیامی که از حبس خانگی فرستاده است خواهان تدوین یک قانون اساسی جدید «برای نجات ایران» شده و گفته این کار باید در یک همه‌پرسی آزاد به تایید مردم ایران برسد.
آقای موسوی گفته پس از همه‌پرسی باید در یک «انتخابات آزاد و منصفانه» مجلس موسسان تشکیل شود و در نهایت مصوبه آن به رای گذاشته شود.
او افزوده: «این پیشنهاد با ابهاماتی همراه است. کمترینش آنکه چه کسی قرار است آن را بپذیرد یا به اجرا بگذارد. از آن بالاتر چه باید کرد تا چهل سال بعد از نو به همین نقطه باز نگردیم و از سوی آیندگان سرزنش نشویم. از آن مبرم‌تر، چگونه به توانایی‌مان برای عبور از این مرحله ایمان بیاوریم. مثلاً نگاه کنیم که نفس طرح یک سامان نو چگونه بنای قدرت خودکامه را به لرزه در می‌آورد و او را به واکنش وا خواهد داشت.»
میرحسین موسوی در پیامی که از حصر داده، و وبسایت کلمه آن را منتشر کرده، با اشاره به یکی از شعارهای انتخاباتی خود برای «اجرای بدون تنازل قانون اساسِی»، گفته چنین شعاری «دیگر کارساز نیست و باید گامی فراتر از آن گذاشت.“
«اجرای بدون تنازل قانون اساسی»، به عنوان شعاری که سیزده سال پیش بدان امید می‌رفت، دیگر کارساز نیست.
ایران و ایرانیان نیازمند و مهیای تحولی بنیادین‌اند، که خطوط اصلی‌‌اش را جنبش پاک «زن، زندگی، آزادی» ترسیم میکند. این سه کلمه بذرهای آینده روشن‌اند؛ آینده‌ای پیراسته از ظلم و فقر و تحقیر و تبعیض. اینها سه واژه‌اند که با خود تاریخی از تکاپو و تفکر و مبارزه و آرزو حمل می‌کنند؛ و در میان‌شان «زن» از همه امیدبخش‌تر است، زیرا در بین ما سعادت و خیر عمومی به دست نمی‌آید و مبارزات بزرگ اجتماعی به پیروزی نمی‌رسند مگر با حضور زنان و مردان در کنار هم. و هیچ مبارزه‌ای نیست که با این شرط به پیروزی نرسد.
ماوای اقتدار مردم‌اند. اقتدار در سلاح و سرکوب نیست، بلکه در همراهی ملت است، همان ملتی که اگر نگاهش متوجه و علاقمند به نظمی جدید باشد ساختار پیشین، بخواهد یا نخواهد فرو می‌ریزد.
همان حقی که شالوده انقلاب مردم در سال ۱۳۵۷ و قانون اساسی فعلی قرار گرفت برای نسل‌های بعدی نیز محرز است، تا اگر تصمیم پیشینیان منجر به گره‌های کور در زندگی جامعه شد، یا ابزار سوء استفاده قدرت‌طلبان بود، بتوانند جهت عبور از بحران‌ها و گشودن مسیر به سمت آزادی، عدالت، مردم‌سالاری و توسعه دست به تجدیدنظرهای اساسی بزنند و به منظور حفظ امنیت عمومی و پیشگیری از خشونت خواستار تغییر نظم موجود یا تدوین میثاقی اساساً تازه شوند؛ میثاقی که پیش‌نویس آن از سوی نمایندگان منتخب مردم، از هر قومیتی و با هر گرایش سیاسی و عقیدتی تهیه شود و در یک همه‌پرسی آزاد به تأیید ملت برسد.
🔺رفع ابهامات این پیشنهاد نیاز به تأمل و همکاری دارد؛ برای نجات ایران، آن مادری که از او طفلی به نام شادی گم شده است، با چشم‌های روشن براق، با گیسویی بلند به بالای آرزو. هر کس از او نشانی دارد ما را کند خبر. این هم نشان ما: یک سو خلیج فارس، سوی دگر خزر./کلمه
میرحسین موسوی، زندانی ویژه رهبر جمهوری اسلامی، در پیام تازه خود عبور رسمی اش را از جمهوری اسلامی اعلام کرد. او خواستار تدوین قانون اساسی جدید برای گذر از وضعیتی شده که کیان ایران را به خطر انداخته. برای موسوی مهم نه نظام سیاسی که ایران است، چرا که نظامها رفتنی اند اما ایران است که می ماند.برای همین موسوی مطالبه سیاسی مشخصی را برای گذر از این وضعیت بحرانی طرح کرده:برگزاری همه‌پرسی در مورد ضرورت تغییر یا تدوین قانون اساسی جدیدتشکیل مجلس مؤسسان مرکب از نمایندگان واقعی ملت از طریق انتخاباتی آزاد و منصفانه.
موسوی بر حق انقلابی مردم تاکید کرده. همان حقی که سال پنجاه و هفت داشتند چرا اکنون نداشته باشند؟ ما در زمانه جدید با حاکمیتی بحران زا زیست میکنیم و نظام جدید سیاسی حق طبیعی ماست. اهمیت این بیانیه، به موقعیت نگارش آن است: زندانی در حصر از کارگزاران با سابقه جمهوری اسلامی که امروز اجرای تنازل قانون اساسی را راهبردی ناکارآمد دانسته و خواستار مساعی مشترک برای تغییر این قانون ظالمانه شده.
سوای طرح موسوی، امروز نظام جمهوری اسلامی در برابر کوچکترین خواستی مقاومت میکند، اما به تداوم فشار، نافرمانی مدنی، تشکیل شورای رهبری به خصوص متشکل از شخصیت های تحت ظلم جمهوری اسلامی در داخل کشور برای کمک به جنبش زن،زندگی و آزادی نیاز داریم.
هیچ جنبشی بدون مطالبه مشخص سیاسی راه به جایی نخواهد برد. یاد بگیریم که سعادت ایران در گرو همزیستی مسالمت آمیز و حتی رقابت جریانهای مختلف سیاسی کشور است. این مهم در گرو اتحاد همگانی برای نه به جمهوری اسلامی و مساعی مشترک برای تدوین قانون اساسی جدیدی است که بتواند به نیازهای زمانه پاسخ بگوید و ضمن اینکه بر آزادی های اساسی مردم تصریح کند، حاکمیت ملی را مستقر کند و بر جدایی نهاد دین از دولت صحه بگذارد.
ما در دوران رنج آوری زیست میکنیم. اما وجه مثبت آن را ببینید در سمت و سوی گذر به نظمی جدید هستیم. تا این نظم جدید را مستقر نکنیم نمی توانیم بحثهای عمومی جدی، رقابت دموکراتیک، همبستگی ملی برای توسعه ایران داشته باشیم. برای همین لازم است همچنانکه موسوی نوشته:”برای نجات ایران، آن مادری که از او طفلی به نام شادی گم شده است، با چشم‌های روشن براق، با گیسویی بلند به بالای آرزو. هر کس از او نشانی دارد ما را کند خبر. این هم نشان ما: یک سو خلیج فارس، سوی دگر خزر.”
آنها که ایران را متحد و متکثر، توسعه یافته و دموکراتیک، شاد و آزاد میخواهید بر میثاق مقاومت مدنی برای زدودن ارزشهای فرقه گرایانه جمهوری اسلامی متحد شوید. این تازه آغاز یک راه سخت و زمانبر است/تحکیم ملت
