چند نکته درباره حادثه سقوط بالگرد ریاست جمهوری | داود سلیمانی

بنام حضرت دوست که پایان به سوی اوست.

مرگ سرنوشت هر انسانی است و عبرت‌گیران از مرگ اندک‌اند

کوبیدن بر طبل خطا و ادامه‌ی راه‌هایی که آینده‌ی خوبی را برای اعتلاء، پیشرفت و توسعه‌ی کشور، رقم نمی‌زند، دل انسان را می‌فشارد.

مظلومیت در نوع کشته شدن، مرحوم رئیسی ریاست محترم جمهوری در حادثه‌ اخیر، متأسفانه خود بیانگر قربانی گرفتن ناکارآمدی دولت در بهینه‌سازی و تقویت بنیه‌ی ناوگانی است که خود بخش بسیار کوچکی از توسعه کلان کشور است.

مرحوم رئیسی اگر چه کارنامه‌ موفقی در اداره دولت، به دلیل ساختار غیر دموکراتیک و ناشایسته سالاری و فساد‌های مالی و اداری در کشور، نداشت و خود قربانی این ضعف مفرط شد، ولی هیچ انسان اخلاقی، از مرگ‌های این چنین خشنود نمی‌شود. بلکه به رسم ادب و اخلاق سوگ آن را باید به تمامی علاقمندان وی تسلیت گفت.

ولی باید توجه داشت، با نام شهید گذاردن بر درگذشتگان تصادفات، که همواره در کشور اتفاق می‌افتد، نباید فضایی ایجاد کرد، که فرصت تغییر در انتخاب رئیس جمهور مردمی وکارآمد، از طریق روش‌های دموکراتیک از دست برود.

نباید حاکمیت، فضای احساسی ناشی از فقد مرحوم رئیسی را آنچنان گسترش دهد که بر انتخاب کاندیدای بعدی سایه انداخته و راه آزموده شده در دولت رئیسی تکرار شود.

ملت شریف ایران، من چون شما و به عنوان عضو کوچکی از ملت نگران آینده این مرز و بوم هستم و این نوع زندگی، در سختی و عسرت را، که ناشی از عدم توسعه همه جانبه است، شایسته‌ی این ملت نمی‌دانم.

بنابراین حاکمیت بایدبشنود و ما باید سعی کنیم، راه‌های شنیدن صدای ملت توسط حاکمیت را بیش از پیش هموار کنیم،   تا حکومت در این مرحله دست به تصمیمی سخت بزند.

گشایش سیاسی در داخل و خارج و پذیرش آرا و نظر‌های متعدد و متکثر با حضور کاندیدا‌ها از همه‌ی قشر‌ها و جریان‌های سیاسی داخل کشور و رقم زدن به انتخابی دموکراتیک راه جبران مافات است، زیرا راه نجات کشور از درون و باحضور همه سلایق  میسر است.
در پایان رحلت رئیس جمهور فقید و هیأت همراه در این سانحه و حادثه را به خانواده‌های محترم و علاقمندان‌ایشان تسلیت می‌گویم.