• امروز : سه شنبه, ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴
  • برابر با : Tuesday - 20 May - 2025
::: 3426 ::: 0
0

: آخرین مطالب

ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح سخنان ترامپ‌ در عربستان | سید محمود صدری پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی) گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری* شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد فرزند خلیج فارس | محمدجواد حق‌شناس در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاست‌مداران | محمدجواد حق‌شناس در فضای منافع ملی پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی) جنگ یا گفتگو | باقر شاملو* نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار جشن آتش‌افروزان | مرتضی رحیم‌نواز دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیق‌دوست | احسان هوشمند حرف‌های بی‌پایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد تلاش تندروها و بی‌ثباتی بازارها نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی) اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حق‌شناس ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح* شخصی‌سازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی* پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی) شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳ زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد تصمیمی شجاعانه ققنوس در آتش | مرتضی رحیم‌نواز شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیم‌نواز بچه خانی آباد | ندا مهیار کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی* فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی از تهران چه می‌خواهیم؟ | ترانه یلدا * داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد* تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران شبی برای «شناسنامه استان بوشهر» انجمن‌های مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز ناکارآمد‌ترین شورا | فتح الله اُمی نجات ایران | فتح‌ الله امّی چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟ در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنش‎گری دانشگاه بود یادی از۱۶ آذر | فتح‌ الله امّی وقایع ‎نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم ‎نواز روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخم‌ها | محمدجواد حق‌شناس سیاست‌ورزی صلح‌آمیز ایرانی از منظر کنش‌گری مرزی | مقصود فراستخواه* دهه هشتادی‌ها و صلح با طبیعت | علی‌اصغر سیدآبادی* دلایل دوری از سیاست دوستی در جریان‌های سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر* شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳ دیپلماسی، تخصص دیپلمات‌هاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است

12

مهدی ذاکریان در گفتگو با فرارو: برای خروج نخبه‌ها از کشور فرش قرمز پهن کرده‌ای

  • کد خبر : 14162
  • 10 شهریور 1402 - 0:28
مهدی ذاکریان در گفتگو با فرارو: برای خروج نخبه‌ها از کشور فرش قرمز پهن کرده‌ای
دانشجو به شرایط استاد خود نگاه می‌کند و تصمیم می‌گیرد. منزوی سازی دانشمندان کشور، جایگاه دادن به چاپلوسان و ریاکاران، جذب بیسوادان پر ادعا در مناصب دانشگاهی و اجرایی، سیاسی کاری در امور علمی و ... هر دانشجوی عالمی را وادار به فرار از کشور می کند

دانشجویان دکترایی داریم که به لحاظ دانش و بار علمی، برتر از اساتیدی هستند که اخیرا جذب شده اند. یعنی استاد، توان پاسخگویی به دانشجو را ندارد
🔸وقتی استاد دانشگاه حتی به زبان بین المللی انگلیسی آشنایی نداشته باشد، طبیعتا دانشجویی که این شرایط را می‌بیند، ترجیح می‌دهد در دانشگاهی تحصیل کند که در حد سطح بین المللی و هوشی او آموزش دهد
🔹سیاست گذاری‌های آموزش عالی مبتنی بر تامین مادی اساتید، جذب اساتید برتر و حفظ اساتید و دانشجویان نخبه نیست؛ حتی این سیاست گذاری‌ها مبتنی بر احترام هم نیست!
🔸ما نتوانسته ایم ارتباط مناسبی با جهان برقرار کنیم. طبعاً متخصصان کارامد و دانشمند، جذب ایران نمی‌شود
🔹ایران سال‌ها در حوزه تعلیم و تربیت دانش آموزان و دانشجویان هزینه کرده حتی نمی‌تواند این افراد را داخل کشور نگه دارد
🔸ما نه تنها در رقابت جذب نخبگان جهانی جایگاه نداریم، بلکه مدام نخبگان خود را نیز از دست می‌دهیم. نه فقط نخبگان، بلکه مبتکران، کارآفرینان، کارگران، مخترعان و اساسا افراد مختلف با هر مهارت و تخصصی را از دست می‌دهیم. بنگرید به صف مهاجرت ایرانیان به کانادا!
🔹ما اصلا در روند جهانی صادرات و واردات نخبه حضور نداریم. نام این شرایط را می‌توانیم از دست دادن نخبه یا فرار نخبه‌ها بگذاریم!
🔸شرایط از فرار هم بدتر است و می‌توانیم بگوییم «پناهجویی نخبگان کشور»
🔹صراحتا بگویم که اصلا نوع سیاست گذاری ما بر اساس حفظ دانشمندان و اساتید نیست.
به عنوان یک استاد دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات که بهترین واحد دانشگاه آزاد در سراسر ایران محسوب می‌شود، تا همین اواخر، بالاترین حد دستمزدی که دریافت می‌کردم، حدود ۱۷ میلیون تومان بود و در ماه گذشته این حقوق به ۲۲ میلیون  رسید. با این وضعیت حقوق و دستمزد، که حدود ۴۰۰ الی ۴۵۰ دلار می‌شود، چگونه می‌توان نخبه کشور را ترغیب کرد در ایران بماند و به مشاغلی مانند استادی دانشگاه امیدوار باشد؟
🔹دانشجو به شرایط استاد خود نگاه می‌کند و تصمیم می‌گیرد. منزوی سازی دانشمندان کشور، جایگاه دادن به چاپلوسان و ریاکاران، جذب بیسوادان پر ادعا در مناصب دانشگاهی و اجرایی، سیاسی کاری در امور علمی و … هر دانشجوی عالمی را وادار به فرار از کشور می کند
🔸مشکل دیگر در کشور ما که در هجرت نخبگان بی تاثیر نیست، نحوه انتخاب اساتید است. شایعات و ادعا‌هایی وجود دارد که این انتخاب ها، بر پایه برخی امور سیاسی و مناسبات انجام می‌شود!
معتقدم برخی افراد از مهاجرت نخبگان شایسته ناراحت نیستند، چون اگر نخبه‌ها بمانند، فرصتی برای این افراد غیرشایسته باقی نماند
مدعی اند اساتیدی به مقامات سیاسی آمریکا مشاوره علمی می‌دهند؛ بپرسید چرا اساتید فرهیخته‌ای را که می‌توانستند به مقامات کشور خودمان مشورت دهند از دست داده ایم؟

لینک کوتاه : https://nimroozmag.com/?p=14162
  • نویسنده : مهدی ذاکریان
  • 337 بازدید

ثبت دیدگاه

قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.