جهان در قرن بیستم، دو جنگ جهانی و دهها جنگ منطقهای و بینالمللی را تجربه کرده است. نتایج دهشتناک و وحشتزای جنگ‌ها عموما و به ویژه جنگ جهانی خصوصا فکر تاسیس جامعه ملل و سازمان ملل متحد را با هدف حفظ صلح و امنیت بینالمللی در جامعه جهانی برانگیخت و تاکنون علیرغم تجربه جنگ سرد و گرم و پیشروی برخی منازعات بین دالمللی تا مرز جنگهای خانمانشوز و پیشرفت های نظامی در همه سطوح نرم افزاری و سخت افزاری، بشر توانسته است از وقوع جنگ جهانی سوم که آثار آن قابل قیاس با دو جنگ پیشین نیست، خود را برهاند.
بشر امروز به خوبی دریافته است حفظ صلح و امنیت بین المللی نه تنها یک وظیفه اخلاقی، اجتماعی و ملی است. بلکه یک التزام عمومی برای صیانت از جان، مال و ناموس انسان در اقصا نقاط جهان کنونی است. در این میان اما حقوق با عدالت گستری، سیاست با مذاکره و گفتگو و فنون دیپلماسی، دین با معناگرایی و وعده و عید اخروی و اخلاقی با تاکید بر موازین اخلاقی و نوع دوستی و هکذا سایر مراجع و مثادر فکری سعی نموده اند با هشدار و زنهار متناسب با مبادی و مبانی نظری و عملی خود، بشریت را از افتادن در ورطه منازعات و مالاً جنگ و خونریزی بر حذر دارند.
در قیاس با این دستاویزهای نجات بخش، نقش هنر و هنرمند البته ممتاز و متمایز است. هنر اساسا در محیط صلح، قوام و رشد تعالی می یابد و هنرمند در آرامش ناشی از صلح و دوستی به آفرینش های هنری می پردازد و خلاقیت در آثار او هویدا می گردد. هنر در صلح و برای صلح است. والاترین اشعار و سروده های بالاترین شعرا، دعوت به صلح و پرهیز از نزاع و درگیری است.
آرامش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت، با دشمنان مدارا
بهترین داستان ها و رمان های ماندگار با تم جنگ و صلح و جنگ گریزی و صلح جویی نوشته شده و تقدیم به وجدان های بیدار در جوامع بشری شده است. آثار برجسته سینمایی و موسیقیاتیی به ویژه در شکل سمفونی صلح و همچنین گونه های فاخر هنرهای تجسمی در این زمینه کم نیستند. با قاطعیت میتوان گجفت هیچ یک از فعالان عرصه صلح جهانی، از ظرفیت و جذابیت زبان و بیان هنری برخوردار نیستند و از این رو و بر اساس همین ضرورت سنجی است که سعدی فرموده است: هنرمند هر جا رود قدر ببیند و بر صدر بشیند و حافظ توصیه نموده است:
درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد.
از این منظر وضعیت حال عمومی و اجتاماعی مردم ما در ؟؟؟ و متاثر از شر ایط تاثرانگیز خارج، نه تنها خوب نیست، بلکه بسیار نگران کننده و هشدار دهنده است.
حجم زیاد درگیری ها و ازدیاد معنادار عصبیت ها علائم خطرناکی است که می بایست برای فروکاست آن با تجویز درمان های اساسی چاره اندیشید. هرچند هجمه اخیر روسیه و جنگ نابرابری که به مرگ هزاران انسان و ویرانی اوکراین گردیده است. درد جانکاهی است که آلام وطنی را از یاد برده است و این همان احساس همدردی در جامعه بشری است که در ادبیات، فرهنگ و هنر ایرانی به خوبی تبلور یافته است:
بنی آدم اعضای یکدیگر است
که در آفرینش ز یک گوهر است
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
و این نگاه انسانی و رویکرد صلح جویانه ادبی زینت بخش سازمان ملل و دعوت کننده اعضاء ملل متحد به حفظ صلح و امنیت بین المللی از طریق تشریک مساعی برای صیانت از سلامت و صلح و امنیت جامعه بشری است.
طرفه آنکه رئیس جمهور اوکراین که خود سابقه فعالیت هنری و بازی نقشی در صحنه هنر که امروزه در همان نقش بازیگر عرصه سیاتست گردیده است، در کنار مردم خویش و دوشادوش مرد و زن آواره در خیابان و بیابان، به دفاع از میهن در مقبل تهاجم بیگانه پرداخته است تا پس از راندن مهاجم و دفع تجاوز بار دیگر عرصه را برای صلح و صحنه را برای هنر مهیا سازد.
بدیهی است ایران و ایرانی به ویژه جوامع فرهنگی و هنری، فارغ از دین و آیین، فکر و فرهنگ و بینش و گرایش اقوام و ملل، سر حقوق انسانی یکایک ابناء بشر تاکید و صلح و امنیت جهانی را برای خود و همه جوامع دور و نزدیک آرزو نماید.
