مترجم، نویسنده و جامعهشناس ایرانی بود که در جریان ترورهای موسوم به قتلهای زنجیرهای به دست عواملی از وزارت اطلاعات ایران کشته شد. پوینده از فعالترین اعضای کانون نویسندگان ایران بود. وی تا پیش از مرگ در دفتر پژوهشهای فرهنگی مشغول به کار بود.
محمدجعفر پوینده از طرفداران جریان چپ در ایران بود، اما به ایدههای سنتی مارکسیسم باور نداشت و هرگز به سازمان یا حزبی سیاسی نپیوست، هرچند یک مدافع پرکار دمکراسی، حقوق بشر و آزادی نامحدود اندیشه و بیان بود. پوینده اعلامیه جهانی حقوق بشر را به زبان پارسی برگرداند.
او در دوران عمر کوتاهش ۲۶ اثر گرانقدردر حوزه های ادبی، فلسفی را ترجمه کرد و همزمان در چند قلمرو و به طور موازی تلاش ورزید: نخست، مسایل زنان (مبارزه با ایدههای تبعیض آلود جنسی)؛ دوم، مبارزه علیه نقض حقوق بشر و تشریح مبانی حقوق بشر؛ و سوم، روایت جدیدی از مارکسیسم . برخی از آاین ترجمه ها به شرح زیر است:
• اونت، ژاک د. درآمدی بر هگل: نگاهی به زندگی، آثار و فلسفهٔ هگل
• آدورنو، تئودور و دیگران درآمدی بر جامعهشناسی ادبیات
• باختین، میخاییل. سودای مکالمه، خنده آزادی
• بهنام، جمشید. تحولات خانواده: پویایی خانواده در حوزههای فرهنگی گوناگون
• پلانتی-بونژور، گی. هگل و اندیشه فلسفی در روسیه ۱۹۱۷–۱۸۳۰
• جانسون، گلن. اعلامیهٔ جهانی حقوق بشر و تاریخچهٔ آن
• کالوه، لوئی-ژان. درآمدی بر زبانشناسی اجتماعی.
• لوکاچ، جورج. تاریخ و آگاهی طبقاتی: پژوهشی در دیالکتیک مارکسیستی
• میشل، آندره. پیکار با تبعیض جنسی: پاکسازی کتاب، خانه، مدرسه و جامعه از کلیشههای تبعیض جنسی و ….