اگر کشورهای استعمارگر در دوره استعمار کهن بدنبال تصرف دیگر سرزمین ها بودند و در دوره استعمار نو بدنبال ایجاد حاکمیت‌های دست نشانده رفتند.اکنون در دوره استعمار فرانو قدرتمندان عالم به هنگام ضعیف شدن ملتها و قرار گرفتن آنها در موضع ضعف و استیصال با ایجاد رابطه های استعماری اقتصادی و سیاسی بواسطه ابزارهای نرم و کم هزینه دست به استعمار و استثمار ملتها می زنند.
براستی هنگامی که فروش نفت ایران بصورت انحصاری و با تخفیف بالا در اختیار چینی ها قرار گرفته است.
هنگامی که صنعت خودروسازی ایران به اسم تولید داخل در اختیار مونتاژی های چینی قرار گرفته است.
هنگامی که صنعت لوازم خانگی ایران بصورت ظاهری تولید داخل است و در باطن بشکل انحصاری در اختیار چینی ها قرار دارد.
هنگامی که صنعت ابزارآلات ایران با برندهای کذایی مختلف بصورت مطلق در انحصار چین قرار گرفته است.
هنگامی که در صنعت پوشاک ایران چین با اختلاف رتبه نخست در واردات را به خود اختصاص داده است.
هنگامی که تاجران چینی در کف خیابان ها و باغات و مزارع ایران واسطه های ایرانی را پس زده اند و مستقیما با کشاورز برای مفت خری زعفران و پسته و موارد دیگر وارد تعامل شده اند.
هنگامی که چین در صنعت نوشت افزار و صنعت اسباب بازی بصورت انحصاری حجم انبوه واردات موجود را بخود اختصاص داده است.
چگونه می توان دم از استقلال و آزادی زد!!
در مقام برخورداری از آزادگی و سلامت عقل رابطه استعماری آمریکا با ایران در قبل انقلاب اساسا قابل قیاس با رابطه تماما استثماری کنونی چین با ما نمی تواند باشد!
آنجا در برابر نفت فانتوم می گرفتند و تامکت و کبری و سی۱۳۰ و ایضا بوئینگ۷۴۷ و شورلت و ماک و جیپ، پالایشگاه گاز شهید هاشمی نژاد سرخس را گرفته بودند و کلی پالایشگاه نفت دیگر و….
این حجم از ستانده راهبردی و با کمال تعجب همچنان در حال استفاده در ۴۴سال بعد والله العلی العظیم با این کالاهای بی مصرف چینی قابل قیاس نیستند.
چینی ها در کدام عرصه راهبردی دست ما را گرفته اند؟
(نفی شی اثبات ما ادا نمی کند.بلکه تنها در مقام قیاس آمریکایی ها در آن زمان بمراتب استعمارگران بهتری بودند و بس)
انشالله به امید رهایی از بند یوق استعمار شرق و غرب و برقراری رابطه عقلانی با هر دو آنها.
عقل سلیم می گوید روس ها و چینی ها با این وضعیت لخت و عریان استثماری رسما در جای جای کشور برای تصمیم سازی و تصمیم گیری آدم دارند.
