فقر صرفا عدم وجود پول و سرمایه نیست بلکه عدم وجود منابع برای تامین مایحتاج زندگی است.
فقر و سلامتی همیشه در یک رابطه متقابل هستند، این رابطه در سال۱۹۴۸ زمانی آشکار شد که سازمان بهداشت جهانی، سلامت را به عنوان رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی تعریف کرد و هزاران پژوهش در این خصوص انجام شد. گرچه فقر باعث ایجاد بیماری های عفونی میشود و این موضوع در ان زمان اثبات شده بود اما ثابت شد فقر به حیطه های وسیعتری از سلامتی نیز آسیب می زند مانند سوتغذیه و ایجاد انواع معلولیت های جسمی- حرکتی، ذهنی و …
فقر هم علت و هم پیامد سلامت است.
فقر عامل مهمی درکاهش سطح سلامت و مانعی برای دریافت مراقبت های پزشکی لازم، است که دستیابی به ملزومات سلامتی مطلوب، مانند مقدار کافی غذای باکیفیت و مراقبت های پزشکی را تحت تاثیر قرار می دهد.
اما فقر فقط در فقر اقتصادی خلاصه نمی شود انواع دیگر فقرمانند فقدان آگاهی و دانش درمورد بهترین راه های ارتقای سلامت و اطمینان از موثر بودن خدمات اجتماعی. از انجا که برخی مردم فاقد آگاهی ،منابع یا دسترسی به مراقبت های بهداشتی هستند که انها را قادر به پیشگیری و درمان بیماری کند.
به طور کلی طبق تحقیقات افراد فقیر سطح سلامتی پایین تری دارند.
همواره یکی از دغدغه های کارشناسان سلامت و کارشناسان اقتصاد، تاثیر ثروت و فقر بر روی سلامت بوده است. بدیهی است که افراد توانمندتر از نظر مالی به دلیل دسترسی آسان تر به خدمات پزشکی در سلامت بهتری باشند، در خصوص افراد دارای معلولیت که علاوه بر خدمات دارویی و پزشکی، نیاز به خدمات تخصصی توانبخشی جهت بهبود عملکرد و حضور در جامعه را دارند، این تاثیرات اهمیت بیشتری دارد.
در خانواده فقیر از نظراقتصادی به دلیل عدم دسترسی به آموزش های لازم جهت فرزند آوری و انجام اقدامات پیشگیرانه از ایجاد معلولیت نوزاد متولد شده، احتمال بیشتری برای داشتن فرزند دارای معلولیت وجود دارد و در ادامه خانواده فقیر توانایی انجام اقدامات اولیه و مداخلات زود هنگام در توانبخشی را ندارند بنابراین میزان پیشرفت و سیر بهبودی بیماری بسیار کندتر و اکثرا باعث بدتر شدن شرایط معلولیت کودک خواهد شد. همچنین درمان را در سنین بالاتر سخت و پر هزینه خواهد کرد
درصورتیکه کودک دارای معلولیت میتواند با دریافت مداخلات توانبخشی به هنگام به عملکرد های مناسب رسیده و در مدارس و جامعه حضور فعال مانند هم سن های خود داشته باشد و در نهایت فرد کارامدی برای خانواده و جامعه باشد تا از این چرخه فقر و افزایش معلولیت تا حدی جلوگیری شود.
پس نتیجه می گیریم کاهش انواع فقر اعم از اقتصادی، فرهنگی و … از جمله اقدامات پایه ای و مهم برای کاهش سیر آسیب های معلولیت در خانواده ها و جامعه می باشد به عبارتی کاهش فقر در هر جامعه ی در معرض آسیبی می تواند منجر به افزایش سطح سلامت آن جامعه شود.
هفته جهانی افراد دارای معلولیت گرامی باد.(کاهش فقر و گرسنگی برای دستیابی به توسعه ی پایدار برای افراد دارای معلولیت و توسط آن ها)
