رسانه ملی در دوره جبلی و جلیلیست های حاکم بر آن را باید عصر قلدری رادیو و تلویزیونی نسبت به شهروندان و دوره بزن و در رو گذاشت! در مواردی به شخصیت های مورد احترام مردم در برنامه ها هتاکی شده و قلدرمابانه بر خلاف ماده ۳۱ قانون اداره صداوسیما؛ فرصت دفاع در اختیار آنها قرار نمی گیرد.
“قلدری رسانه ای” نوعی رفتار پرخاشگرانه با هدف آزار و زیان رساندن به دیگران از طریق تولید و انتشار اطلاعات و اخبار فراواقعی و جعلی در رسانه های جمعی و اجتماعی با هدف تغییر اذهان عمومی است. مصادیق “قلدری رسانه ای” توهین، تهمت، افتراء، تحقیر، آبروریزی، زورگویی، انتقام گیری و دروغ پردازی، با هدف زیاده خواهی، باج گیری و تضعیف موقعیت دیگران و تامین منافع فردی و گروهی است.
قلدری رسانه ای با سوء استفاده از مسئولیت و با هدف ترور شخصیت، آزار روحی، سرکوب و کنترل افراد و گروههای اجتماعی انجام می شود. فرد یا گروه قلدر از طریق رسانه ها، بدون درگیری فیزیکی، قدرت خویش را با دستکاری در افکار عمومی افزایش داده و با تقلیل قدرت رقبا آنها را به زیرسلطه کشیده و منافع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خود را به پیش می برد.
در “قلدری رسانه ای” قلدران و دنباله های آنان به صورت سازمان یافته در صدد استفاده حداکثری از اختیارات خود بدون قبول مسئولیت و پاسخ گویی هستند. از اینرو بزرگترین خسارات را از طریق رسانه ها به افراد و گروهها تحمیل می کنند و کوچکترین انتقاد را نیز بر نمی تابند.!
روسای رسانه ملی در ادوار قبل هیچگاه این قدر ناتوان، تدارکاتچی و مطیع نیروهای پیدا و پنهان پشت صحنه رسانه نبودند و وجاهت نیم بندی داشتند! اکنون در رسانه ملی شیرازه سازمانی از هم پاشیده و سازمان جزیره ای شده است!. کار بجایی رسیده که پاره ای مجری ها و کارشناسان نیز فراتر از وظایف و نقش های رسانه ملی، سرگرم تولید بحران، توزیع خرافات و پیشبرد کارهای گروهی و حزبی خود هستند!
