در واکنش به وقایع اخیر، اقدام هیجانی عده ای آتش به اختیارِ تندرو که شعار نویسی و ثبت واژگان زشتشان بر دیوار سفارت انگلیس رسانه ای شد، با بازدید سفرای دیگر کشورها از این دُرفشانی! بار دیگر سوژه ای مناسب برای تبلیغ و بزرگ نمایی رسانه های خارجی مهیا و در خدمت پروژه ایران هراسی به طور گسترده به کار گرفته شد.
در عرف بین الملل، سفارت خانه های کشورهای دیگر به منزله خاک آن کشور تلقی و احترام و حفظ امنیت آن از سوی کشور میزبان، جز بدیهی ترین مسائل و قواعد بین المللی محسوب می شود. این مراکز که نهادی اداری و سیاسی هستند و نه پایگاهی نظامی، طبق قوانین بین اللملی، تامین امنیتشان بر عهده کشورهای میزبان می باشد.
پس، در صورت اهمال میزبان، در هر جای جهان، اگر اراده ای بر تعرض و تصرف باشد، یک نیروی اندک مردمی در کسری از ساعت قابلیت اشغال و انهدام آن را داشته و این هنر نیست که اگر بود، هند و پاکستان هر روز سفارت خانه یا کنسولگری های همدیگر در خاک خود را در می نوردیدند! بلکه برعکس، حفظ امنیت سفارت خانه، نمود قدرت یک کشور حتی نسبت به دشمن بوده و نهایت در هنگامه تشدید دشمنی، واکنش منطقی و قانونی، اخراج سفیر و کاردار و نهایت تعطیلی سفارت خانه است.
قابل تامل، آسیب پذیری از بابت رفتارهای مخرب در روابط دیپلماتیک را از گذشته، از نمونه کشتار کاروان مغولان در ایران و قتل پیک ارسالی آن ها تا تسخیر سفارت آمریکا، عربستان و انگلستان، به دفعات از سر گذرانده ایم که نه تنها دستاوردی نداشتند، بلکه اقدامات هیجانی و نامشروع برخی، وجهه ایران را تخریب و تبعات آن، گاه رنج ها و مصیبت بزرگی را نصیب ایران کرد. تجربه ای که هیچگاه از آن درسی نگرفته و همچنان عده ای آزادانه، جرات و هنر خود را نه در میدان دیپلماسی و گفتگو، بلکه در میدان نامشروع به رخ می کشند!
- با این مقدمه؛ در روزهایی که به دلیل تحریم های سنگین، بخش صنعت و بخش بزرگی از خدمات در ایران زمینگیر شده، بدون شک بخش گردشگری می تواند راهگشایی بخش از مشکل و تامین کننده منابع مالی و ارزی و ایجاد اشتغال در کشور شود. حال تصور کنید، فارغ از تأثیرگذاری مقولات دیگر، گردشگری که مردد در انتخاب سفر بین ایران و عربستان است، وقتی خبر تعرض به سفارت انگلستان از ایران و خبر جذب رونالدو و استقبال از او در عربستان را بشنود، کدام گزینه را برای سفر انتخاب خواهد کرد؟
آری در همین همسایگی و آن سوی خلیج فارس، از قطر تا امارات و عربستان از برگزاری جام جهانی فوتبال تا خرید باشگاه های بزرگ و آوردن ورزشکاران و هنرپیشه های بزرگ، در پی نمود نام و تبلیغ کشورشان هستند تا قابلیت و برندهای نداشته اشان را نمود و از بابت آن از جذب گردشگر، سرمایه گذار و شناساندن فرهنگ و آداب و رسوم خود بهره ببرند. یا همین ترکیه از طریق تشویق و سرمایه گذاری در بخش تولید فیلم و سریال، نه تنها دنبال برجسته کردن تاریخ، هویت و وجهه خود در قالب محتوای این تولیدات است، بلکه با نمود آثار تاریخی و قابلیت های طبیعی خود در قالب صحنه های فیلم ها، دنبال جذب گردشگر و سرمایه گذار خارجی است.
اینجا اما، شوربختانه، همچنان تصمیم گیران کشور غافل از اقتضائات و شرایط جهانی، توجهی به این نکات کلیدی نداشته و در نتیجه با سواستفاده برخی از این خلا، برخی با رفتارهای هیجانی چون مورد بالا، اینگونه قابلیت ها و برندهای تاریخی و فرهنگی کشورمان را به پای بلاهت خود که جز منافعشان چیزی نمی شناسند، سوزانده و در خدمت ایران هراسی قرار می هند.
