با حمایت اخیر روسیه از بیانیه کشورهای عربی درباره جزایر سه‌گانه ایرانی، بار دیگر همه ایرانیان نگران شده و احساس خطر جدی کرده‌اند.
در مسئله جزایر سه‌گانه ایرانی، آنچه بسیار مهم است، نقش اساسی این جزایر در تأمین امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران است. امنیت ملی ایران تا حد زیادی وابسته به حفظ ایمن این جزایر ایرانی برای درازمدت و تا ابد است. در زمان جنگ تحمیلی چیزی که باعث افزایش قدرت ما در خلیج فارس بود، بهره‌گیری مناسب از همه جزایر خلیج فارس به‌ویژه این سه جزیره بود که باعث شد آمریکایی‌ها نتوانند در حمایت از عراق از تمام ناوهای جنگی که به منطقه آورده بودند، استفاده قاطع کنند. من اهمیت بالای این جزایر را از این منظر بسیار زیاد می‌دانم. مهم این است که ایران باید برای اینکه کسی ادعایی درباره این جزایر مطرح نکند، برنامه مشخص درازمدت داشته باشد و بر اساس آن اقدام کند. من چند پیشنهاد برای این موضوع داشته و دارم که برخی از آنها به خود ما بستگی دارد و نیازی به همراهی سایر کشورها نیست. مهم‌ترین پیشنهاد من این است که ایران نگاه اقتصادی و اجتماعی به این جزایر داشته باشد و از این نگاه که این جزایر را باید فقط با رویکرد نظامی از تیررس طمع دیگران دور نگه داشت، فاصله بگیرد. ما باید این سه جزیره و ساحل شمالی آنها را به سه قطب مهم گردشگری، ورزشی، تفریحی و زندگی تبدیل کنیم تا مردم داخل ایران دائما به این سه جزیره تردد داشته باشند و تعداد زیادی ایرانی نیز در آنها زندگی کنند. این جزایر ظرفیت و قابلیت این را دارند که ایرانی‌ها در آنها سکونت دائمی داشته باشند. باید در این جزایر حدود صد برج ۵۰طبقه با منظورهای تجاری، تفریحی، گردشگری، ورزشی و مسکونی ساخته شود. البته ابتدا باید یک طرح جامع معماری و شهرسازی برای آنها تهیه شود و سپس بر اساس آن طرح، بندرسازی، پل‌سازی و فرودگاه‌سازی صورت بگیرد. در کشوری مانند چین، جزیره‌های کوچک را با پل‌های متعدد به هم متصل کرده‌اند و حتی در دریا اتوبان‌سازی نیز روی این پل‌ها صورت گرفته است.
جزایر تنب بزرگ و کوچک در کنار هم و تقریبا چسبیده به یکدیگر و نزدیک به هم هستند و پل‌سازی میان آنها کار سختی نیست. حتی این سه جزیره را می‌توان با پل‌سازی به نزدیک‌ترین ساحل ایران در خلیج فارس متصل کرد. تبدیل این جزایر به یک قطب مهم مسکونی، تفریحی و گردشگری، الزاما به بودجه دولتی هم نیاز ندارد و با سرمایه‌گذاری خصوصی نیز پیش می‌رود.
به هر حال مسئله مالکیت و حاکمیت سه جزیره ایرانی برای جمهوری اسلامی ایران بسیار مهم و حیاتی است. حتی طرح این ادعای امارات و پشتیبانی از آن از سوی کشورهایی مانند چین و روسیه باید ما را آشفته و عصبانی کند. دستگاه دیپلماسی ما نباید از کنار این مسئله به‌سادگی عبور کرده و تصور کند پاسخ‌دادن به این ادعاها و احضار سفرای این کشورها کافی است. در هر صورت نباید دستگاه سیاست خارجی ایران ماجرای ادعای غلط امارات را تمام‌شده بداند.
من پیش از این بارها نوشته و گفته بودم که ایران باید هرگاه متوجه سفر یکی از رؤسای دولت سایر کشورها به امارات می‌شود، به آنها درباره احتمال همراهی با ادعای امارات درباره جزایر سه‌گانه هشدار بدهد. باید در داخل کشور افکار عمومی را بسیج کرد تا این سه جزیره و ساحل شمالی آنها که در سمت ایران قرار دارد، به سه قطب بزرگ تجاری، گردشگری و ورزش‌های دریایی تبدیل شود.
در بحث جزایر، مسئله امنیت ملی ما مطرح است و از این حیث این جزایر ارزش بسیار حیاتی برای ما دارند و خدا روزی را نیاورد که پای یکی از این کشورها به این جزایر باز شود. اگر چنین مسئله‌ای رخ بدهد، قدرتی که الان در خلیج فارس داریم به ناگهان افول خواهد کرد.
در هر صورت باید از سوی حاکمیت یک مدیر پروژه با‌انگیزه در سطح ملی و با اختیارات کامل انتخاب شود تا این جزایر را به محلی پر‌جاذبه برای سرمایه‌گذاری و رفت‌و‌آمد ایرانیان تبدیل کند.
به نظر من سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وزارت امور خارجه، وزارت راه و شهرسازی و وزارت گردشگری و پیش از همه رئیس‌جمهور باید پیگیر اجرای این طرح باشند تا ایرانیان به جای رفتن به دوبی برای گردش و تفریح، به این جزایر سفر کنند.
