«شیخ از اصحاب رسول خدا بوده که از بغداد به تهران آمده ودر قصبه ای نزدیک تهران به نام درشت به خاک سپرده شده است.» سال ۶۰۰ قمری عارفی در یکی از محله‌هایی که امروز در غرب تهران قرار دارد درگشت که یاقوت حموی در دانشنامه جغرافیایی مجمع‌البلدان این سطرها را درباره او نوشته است. در آن روزگار ری یکی از راه‌های پر رفت و آمد جاده ابریشم به حساب می‌آمد و تمامی تهران اراضی و باغات خوش آب و هوایی بود که تهرانیان برای گشت و گذار از آن بهره می‌جستند. محله طرشت امروزی، در آن زمان به توتستان تهران معروف بود و قدمتش به دوره سلجوقی می‌رسد. و مهد علم و عرفان و دانش بود. در کتب تاریخی از محله‌ای به نام دوریست گفته شده که قصبه‌ای از توابع ری و نزدیک تهران بود که پس از آن به نام درشت نامیده شده و به دلیل طرحی که از شهر رشت در آن دیده می‌شد به طرشت معروف شد. شیخ عبدالله معروف به طرشتی یکی از عالمان و محدثان قرن ششم در بوستان این محله به خاک سپرده شده است. او که از شاگردان شیخ طوسی بود سال‌ها در نجف و ری درس خوانده و تدریس کرده بود. یکی از مقربان درگاه او خواجه نظام‌الملک طوسی وزیر دو تن از شاهان سلجوقی بوده است.
شیخ عبدالله طرشتی از عالمان و مدرسان سده ۶ در بنای مربع شکلی که نمای آجری ساده دیواره‌های آن را تزیین کرده با پوشش گنبدی کم‌خیزی مدفون شده است. تاریخ سنگ قبرهای حیاط بقعه قدمتی به اندازه دوره صفویه دارند همچنان‌که خود بنای چهارگوش میان حیاط نیز از شاهکاری معماری صفویه است. بقعه این عالم بزرگ که کنار گورستان بود، امروز تبدیل به بوستان شده و شیخ عالم در میان این بوستان آرمیده است. مدفن شیخ در گذشته بسیار ساده و در میان باغی از درختان توت قرار داشت ولی امروز عمده آن درخت‌ها از بین رفته‌اند، بجز چند درخت کهنسال توت که اطراف حیاط طرحی از گذشته را یادآوری می‌کنند.
در گذشته دو آب انبار در جوار بقعه شیخ طرشتی قرار داشت که یکی از آنها از میان رفته ولی آب انبار بزرگ باقیست و زائرانی که برای زیارت شیخ می‌آیند از آن استفاده می‌کنند.
مقبره این عالم بزرگ که درابتدا محجور مانده بود وتنها بنایی آجری میان باغ بود، امروز تبدیل به مجموعه بزرگی شده که علاوه بر زیارت می‌توان ساعاتی در هوای مطبوع اطراف آن نفسی تازه کرد.
