اینجا زورخانه شعبان جعفری بود و ساخت آن مدیون پاداش مالی‌ای است که محمدرضاشاه به شعبان جعفری برای خدمات و اقدامات او در کودتا پرداخت کرده بود. البته در کتاب خاطرات شعبان جعفری، گفته شده که پس از واقعه ۲۸ مرداد، در پاسخ به سوال شاه که: «می‌خوایی چیکار کنی؟» پاسخ می‌دهد: «یه باشگاه داشتم حالا ندارم، یه باشگاه می‌خوام.» و طبق این روایت، تنها زمین باشگاه را که متعلق به بانک ساختمانی بود است از شاه هدیه می‌گیرد و ساختمان باشگاه جداگانه ساخته می‌شود. امروز ورزشگاه شهید فهمیده یا همان زورخانه شعبان جعفری یکی از زورخانه‌های دیدنی تهران است که در دوره پهلوی دوم بنا شد و واقعه کودتای ۲۸ مرداد را به یاد می‌آورد.
این زورخانه با وسعت بیش از ۵۰۰ مترمربع و ظرفیت ۱۰۰ تماشاچی منطبق با ویژگی‌های معماری زورخانه‌های سنتی ساخته شده و دارای گودی ۸ ضلعی است که سکوهایی در سه سطح ارتفاعی دور تا دور آن را در بر گرفته‌‌اند. بالاترین سکو فضای شاخص‌تری دارد؛ چرا که درون ایوانی فرورفته با پلان نیم‌دایره در فضای زورخانه قرار گرفته است. این ایوان‌ها که متناظر با ۴ ضلع از ۸ ضلع گود در فضای داخلی طراحی شده‌اند دارای نمایی با طاق جناغی و پوشش کاربندی هستند. تزئینات فضای داخلی زورخانه مملو از گچ‌بری‌ها و نقاشی روی گچ با طرح‌های اسلیمی است. علاوه بر نقاشی و گچ‌بری، آیینه‌کاری و کاشی‌کاری نیز در تزئینات داخلی زورخانه به چشم می‌خورد. این تزئینات به کمک ایوان‌های دربرگیرنده سکوهای نشیمن، حال و هوایی سنتی را بر فضای زورخانه حاکم کرده‌اند. بر فراز این فضا نیز گنبدی قرار گرفته که تزئینات گچیِ سطح زیرین آن جلوه‌ای ویژه به محیط بخشیده است.
علی‌رغم فضای داخلی زورخانه که حال و هوایی سنتی برای فردی که درون آن می‌ایستد به ارمغان می‌آورد، نماسازی این بنا به دور از هرگونه عنصر سنتی معماری ایرانی است و به کمک آجر، سنگ و قلوه‌سنگ طراحی شده و قابِ سنگیِ قوسی‌شکلی که مجسمه دو کشتی‌گیر را در برگرفته است شاخص‌کننده ورودی فرورفته‌ای است که به کمک پلکان از سطح معبر متمایز شده است.
این باشگاه که طبق نوشته‌های موجود بر تزئینات داخلی‌اش در سال ۱۳۳۳ تاسیس شد، در سال ۱۳۸۳ به شماره ۱۱۲۱۳ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و در حال حاضر با عنوان زورخانه (باشگاه) ملی شهید فهمیده به حیات خود ادامه می‌دهد.
