بازار امین‌السلطان و حیات آن را باید وابسته به میدانی با همین نام دانست که در انتهای جنوبی آن قرار گرفته بود و در اصل به ابراهیم خان امین‌السلطان، وزیر داخله دربار ناصرالدین شاه. او بود که این میدان را بنا کرد. میدانی که تا سال ۱۳۳۰ شمسی کالبد خود را حفظ کرده بود، ولی احداث خیابان صاحب‌جمع و عبورش از میان این میدان، بخش اعظمی از هویت و کالبد آن را از بین برد. تاریخچه این میدان و بازار به دوره قاجار و پادشاهی ناصرالدین شاه باز می‌گردد.
شروع بازار امین‌السلطان در نزدیکی چهارراه مولوی و در سمت غربی آن است. این خیابان روزگاری حد جنوبی شهر تهران و مکان قرارگیری خندق و حصار جنوبی شهر بود و در این حصار بود که دروازه حضرت عبدالعظیم، یکی از مهم‌ترین خروجی‌های پایتخت به سمت ری و حرم عبدالعظیم، قرار داشت. در جنوب این حصار و خندق و بعد از دروازه حضرت عبدالعظیم که بازار شهر با رسیدن به آن به اتمام می‌رسید، میدانی قرار داشت که ابراهیم خان امین‌السلطان، وزیر داخله دربار در دوره ناصرالدین‌شاه، آن را بنا کرد و پسرش، میرزا علی اصغر خان اتابک اعظم که او نیز لقب امین‌السلطان را داشت، آن را گسترش داد. میدان امین‌السلطان بارانداز تاجرانی بود که بار میوه و تره‌بار، خشکبار، گندم، حبوبات، تنباکو و …شترهای خود را در آن پیاده می‌کردند تا به محله‌های مختلف تهران برسد. کاروانسرای بزرگی معروف به خانات در مجاورت این میدان نیز محل استراحت تجار و کاروان‌ها بود که به حیات خود ادامه می‌دهد. در شمال این میدان راهی به سمت دروازه حضرت عبدالعظیم برای رسیدن به درون شهر قرار داشت. از آنجایی که میدان امین‌السلطان بارانداز کالاهای مختلف تجاری بود، این راه نیز کم‌کم به محل فروش این کالاها تبدیل شد. مردم محصولات کشاورزی خود را در آن عرضه می‌کردند و کالاهایی که از شهرستان‌ها یا کشورهای خارجی به تهران می‌رسید، در آنجا به فروش می‌رسید. به این ترتیب این مسیر به مرور تبدیل به بازار امین‌السلطان شد.
با تصمیم ناصرالدین‌شاه قاجار مبنی بر گسترش پایتخت در سال ۱۲۸۴ قمری و تخریب حصار و خندق جنوبی شهر، میدان و بازار امین‌السلطان درون حصارهای جدید شهر قرار گرفتند
