از خصوصیات یک فرد مضطرب این است که به دلیل مضطرب بودن نمی تواند بر روی فعالیت های روزمره خود تمرکز داشته باشد. این عدم تمرکز موجب می‌شود فرد سازماندهی لازم در فعالیت‌هایش را نداشته باشد.
حالا تصور کنیم این اضطراب به قطعات کوچکتر تقسیم شود و در بین ثانیه، ثانیه های یک دوره از زندگی مان قرار بگیرد. واقعاً چه اتفاقی خواهد افتاد و نام این نوع اضطراب را چه می توان گذاشت؟
شاید بتوان نام اضطراب شناور در زندگی را برای آن انتخاب کرد.
وقتی شی ای در آب شناور است، هر اتفاقی می تواند برایش حادث شود. زیرا آن شیء اختیار و کنترل خاصی برای حرکت خود ندارد.
یکی از این اضطراب های شناور که در عصر حاضر بر کل مردم دنیا قالب شده است اضطراب شناور کروناست. به واقع این اضطراب چه بر سر افراد می آورد؟
بخش دردناک این قضیه این است که تنها بخشی از لطمات این اضطراب شناور کرونا قابل مشاهده است؛ و بخش اعظم این کوه یخ در زیر آب قرار گرفته است.
در ادامه به تعدادی از آسیب‌های ناشی از کرونا اشاره خواهیم کرد:
- از بین رفتن آزادی و اختیار افراد:
به دلیل محدود شدن فعالیت‌ها و منع تعداد زیادی از آنها، بخش زیادی از اختیار و آزادی افراد تحت تأثیر قرار گرفته، مانند این مثال که در هر زمان و در هر مکان که مایل باشند نمی‌توانند حضور یابند و از آنجا که انسان طالب آزادی و اختیار است این موضوع می‌تواند در درازمدت آسیب روانی به همراه داشته باشد.
- از بین رفتن حریم خصوصی:
در شرایط کرونا افراد به طور فزاینده‌ای از لحاظ رفتارهای بهداشتی و سلامت جهت کاهش ابتلا از طرف افراد دیگر مورد بررسی قرار می‌گیرند و این عامل اضطراب را دوچندان خواهد نمود.
- از بین رفتن روحیه مشارکت و یاری:
مشارکت نیاز یک فرده اجتماعی است برای ابراز همدلی و محبت بین افراد می باشد. فاصله گذاری به دلیل رعایت بهداشت و سلامتی موجب گردیده مشارکت هایی که مستلزم حضور افراد در کنار یکدیگر است محدود و کنترل گردد.
- از بین رفتن هویت شغلی فرد:
شرایط کرونا موجب شد هویت شغلی بسیاری از افراد تغییر یابد و به موجب این تغییر تعریف کارکردی آن هم تحت تاثیر قرار گیرد. مثلاً اگر امروز از یک دانش آموز کلاس سوم یا دوم ابتدایی بخواهیم در وصف معلم انشایی بنویسد، شکل و مفهوم و ساختار معرفی معلم از طرف دانش آموز به نسبت یک دانش آموزی که تجربه حضوری معلم و تدریس و برخورد او را در محیط مدرسه و کلاس داشته و هر روز معلم اش را از نزدیک ملاقات نموده بسیار متفاوت است. چنین تغییر ساختاری را در بسیاری از مشاغل دیگر نیز می توان دید.
- شکل گیری ارتباطات اجتماعی فاقد اعتماد:
تنوع فراوان پیام های بهداشت عمومی موجب می‌شود تعاملات اجتماعی به نحوی شکل بگیرد که اشخاص همگی در این تعاملات مشکوک به آلوده شدن هستند. این احساس به طور قطع می تواند در کیفیت و نوع ارتباط ها نقش بسزایی داشته باشد.
- حذف تعاملات از بخش گروهی:
تعاملاتی که افراد در آن فرصت رشد کردن و لذت بردن داشته اند اکنون به واسطه ویروس کرونا حذف و یا تحت شعاع قرار گرفته است. شاید بتوان جلسات و گردهمایی های مجازی را جایگزین این موضوع مطرح نماییم ولیکن تجربه همدلی پایدار، تجربه ای است که فقط در کنار هم بودن می‌تواند تضمین کننده آن باشد. و اینک تا چه اندازه افراد مسئول پیش بینی و چاره برای این گونه آسیب ها اندیشیده اند؟
آیا بهتر نیست قبل از بروز آسیب‌های جدی ناشی از همچون موارد ذکر شده و دیگر موارد بسیاری که نیاز به بررسی عمیق موضوع در سطح ملی را داشته و متعاقب پژوهش های لازمه هرگونه اقدام مؤثر و راهکارهای شایسته جاری شود.
