عشق آمد وشد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
ابوالحسن مختاباد، دوست قدیمی و دلسوز، همکار فروتن و پرتلاش، روزنامه‌نگار سرشناس و پژوهشگر موسیقی ایران شب گذشته دوم بهمن در اثر سکته قلبی درگذشت.
رفتی و رفتن تو آتش فکنده بر دل
از کاروان چه مانده جز آتشی به منزل…..
مرحوم مختاباد در تابستان سال ۱۳۷۲ فعالیت خود را در نشریه آغاز و بعد از یک‌سال به‌عنوان عضو تحریریه روزنامه همشهری منتخب شد و تا چندی پیش در این رسانه و چند روزنامه و رسانه دیگر مشغول کار بود.
وی طی دو دوره متوالی از سوی مجمع عمومی خانه موسیقی به‌عنوان بازرس اصلی این نهاد صنفی انتخاب شد، علاوه بر این، نهادینه کردن و برگزاری چند دوره کتاب و آلبوم سال خانه موسیقی از ابتکارات صنف او محسوب می‌شود.
فعالیت او تنها به رسانه معطوف نبود، او در عرصه موسیقی نیز با یادگیری آواز در اوایل دهه هفتاد نزد کریم صالح عظیمی آغاز و در ادامه مدتی نزد سید نورالدین رضوی سروستانی ردیف آموخت، او همچنین شیوه آوازی طاهرزاده به روایت نورعلی خان برومند را نزد حمیدرضا نوربخش فرا گرفت.
در این مدت آموزه‌های آوازی و صداسازی را با برادر خود سید عبدالحسین مختاباد استمرار داد و سلفژ و تئوری موسیقی را نزد محسن الهامیان و نواختن سه تار را هم برای مدتی کوتاه نزد حمید سکوتی، رضا موسوی‌زاده، پیمان سلطانی و بهداد بابایی آموخت.
بازرسی کانون پژوهشگران خانه موسیقی و بعدتر فعالیت به عنوان عضو و رئیس هیئت مدیره این کانون از دیگر فعالیت‌های او به شمار می‌رفت.
همچنین او دبیری سمینار بررسی سه دهه موسیقی ایران را در ۷ میزگرد در جشنواره موسیقی فجر سال ۱۳۸۷بر عهده داشت که به درخواست کامبیز روشن‌روان به‌عنوان دبیر جشنواره این میزگرد‌ها را برگزار کرد.
