در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات*
عصرانهای با طعم شعر
فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۶۸ | ۳۰ مهر ۱۴۰۳
چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر)
شاید بتوان گفت امروزه بحث دکتر شریعتی و آیت الله مصباحیزدی از مهمترین مسائل جامعه ایران میباشد. از نقطه نظر پرداختن به سیر اندیشه انقلاب اسلامی شاید چالشی مهمتر از این نکته وجود نداشته باشد. در واقع مبنا و مادر بیشتر مشکلات کشور نشأت گرفته از این مسئله میباشد.
مسئولین کشور باید تلاش نمایند همین دیدگاه در طرف افغانی نیز بوجود آید . هر جنگی با طالبان تبعات جبران ناپذیری را در بر دارد.
در وقایع و اعتراضات اخیر که میبایست به عنوان یک خواست مدنی مشکلی در کشور ایجاد نکند، حمایت بارزانی از تظاهرات و فعال شدن عبدالله مهتدی رئیس گروه جنایتکار کومله را در کشور شاهد هستیم. خوشبختانه رفتار متجاوزانه آنها با عکسالعمل بسیار به جای سپاه خاموش شد و امکان سوء استفاده از آن بهوجود نیامد.
تا زمانی که مقامات ذینفع ضعف، نقص، کژی، ظلم، اجحاف وآشفتگی و نارضایتیهای مردم را درک نکنند وآنرا قبول نداشته باشند، امید به بهبودی جامعه وبرون رفت از بحرانها میسور و ممکن نیست. بنظر میرسد که بخش روحانی اشعری حاکمیت و گروه طرفدار روسیه و دسته اقتدار گرا، نه تاب پذیرش سیاستهای غلط خود را دارد و نه آمادگی برای اصلاح امور را میپذیرد. از اینرو فرصتها را که متعدد و بسیار زیاد بوده از دست داده است. بیتردید کم هزینهترین شکل اصلاح جمهوری اسلامی اراده تصمیم مقامهای ارشد برای تجدید نظر در اشتباهاتی است که تاکنون مرتکب آن شدهاند.
یک دهه پیش با روی کارآمدن دولت نهم ودهم بعضی تحلیل گران از جمله مجاهدین انقلاب اسلامی این پیش بيني را داشتند که نظام، ضمن رویکرد اقتدار گرائی سیاست چین را در زمینه اقتصاد پیشه نماید .بدین معنی که با توسعه ورشد اقتصادی رضایتمندی جامعه را بدست آورد واز تحقق دمکراسی وجمهوریت خودداری کند .
در زمان جنگ سرد در چند نقطه جهان حاکمیتهای ملی با گرایشهای چپ بهوجود آمد که وابستگی بههیچ یک از دو قدرت شرق و غرب نداشتند. آنها که دارای بنیان قوی بودند علیرغم تلاش آمریکا از خطر مصون ماندند ولی دولتهای ضعیفتر مثل محمد مصدق و سالوادور آلنده در شیلی از داخل سرنگون شدند. در واقع آنها به خاطرداشتن ضعف و نقاط ضربهپذیر از خطر مصون نماندند.
متأسفانه سیاستگزاران و مقامات تصمیمگیر داخلی بر این باورند که جناحها در امریکا تفاوت چندانی ندارند و نباید نرمش و تعامل را برای حل مسائل نشان داد، همین نگاه سبب گردید که در زمان اوباما تنها برجام مورد پذیرش قرار گیرد.
هرکشوری میبایست منافع خود را تحت هر شرایطی حفظ نماید و اکنون برجام با همه نواقص و نکات تحمیلی آن، مناسب منافع ایران است. بنابراین شایسته نیست به دلیل ضدیت با آمریکا و ناحق بودن این کشور از تدبیر لازم دوری نمود.