دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانهای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای میگذارند | مانوئل فاتک، کریستوفتری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی حرکت به روی یال جمعهها خون جای بارون میچکه | مرتضی رحیمنواز داستان آشنایی یک شاعر اجازه خلق آثار عاشقانه را نمیدهند تو زندهای هنوز و غزل فکر میکنی | سمانه نائینی زیبایی کلام در شعر بهمنی | سحر جناتی شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد گفتمان صلح و نگاهی به چالشهای حقوقی در ایران معاصر | محمدرضا ضیایی بیگدلی صلح اجتماعی و مرجعیت رسانه در ایران | ماشاءالله شمسالواعظین صلح ایرانی از نگاه محمدعلی فروغی | مریم مهدوی اصل چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک گفتمان صلح و سیاست خارجی | محمدکاظم سجادپور گفتمان صلح و نیروهای مسلح ایران | حسین علایی اقتصاد صلح محور | فرشاد مومنی* نقش آموزشعالی در شکلگیری گفتمان صلح | مصطفی معین* آخرالزمانیهای ایرانی و اجماعسازی پزشکیان | کیومرث اشتریان* ایران، بحرانهای منطقهای و گفتمان صلح | عبدالامیر نبوی* گفتمان صلح و سیاست همسایگی | ماندانا تیشهیار* گفتمان صلح و محیط زیست | محمد درویش* گفتمان صلح و مساله حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران | مهدی ذاکریان* از چرایی تا چگونگی معرفی کتاب «اخوانالمسلمین» | پیرمحمد ملازهی به نظر میرسد که باید شاهد روند خوبی باشیم شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد محمد جواد حقشناس: کابینهای با حضور زنان جوانان و اهل تسنن سخنی با آقای رئیس جمهور در مورد چگونگی کاهش اثرات تنهایی استراتژیک ایران | نصرت الله تاجیک* انتخاب کابینه در اتاق شیشهای پیام رهبری به مناسبت برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری شریعتی، جلال و دیگران | حمید عزیزیان شریف آباد صحافی سنتی | مجید فیضیراد* اگر پزشکیان قشر خاکستری را با خود همراه کند، بازی را برهم میزند نگاه مسعود پزشکیان به اقوام امنیتی نیست | علی مفتح آیا اندیشه شریعتی پاسخگوی جامعه امروز است؟ | محمدجواد حقشناس* فاصله دره احد و تالار رودکی
شاید بتوان گفت امروزه بحث دکتر شریعتی و آیت الله مصباحیزدی از مهمترین مسائل جامعه ایران میباشد. از نقطه نظر پرداختن به سیر اندیشه انقلاب اسلامی شاید چالشی مهمتر از این نکته وجود نداشته باشد. در واقع مبنا و مادر بیشتر مشکلات کشور نشأت گرفته از این مسئله میباشد.
مسئولین کشور باید تلاش نمایند همین دیدگاه در طرف افغانی نیز بوجود آید . هر جنگی با طالبان تبعات جبران ناپذیری را در بر دارد.
در وقایع و اعتراضات اخیر که میبایست به عنوان یک خواست مدنی مشکلی در کشور ایجاد نکند، حمایت بارزانی از تظاهرات و فعال شدن عبدالله مهتدی رئیس گروه جنایتکار کومله را در کشور شاهد هستیم. خوشبختانه رفتار متجاوزانه آنها با عکسالعمل بسیار به جای سپاه خاموش شد و امکان سوء استفاده از آن بهوجود نیامد.
تا زمانی که مقامات ذینفع ضعف، نقص، کژی، ظلم، اجحاف وآشفتگی و نارضایتیهای مردم را درک نکنند وآنرا قبول نداشته باشند، امید به بهبودی جامعه وبرون رفت از بحرانها میسور و ممکن نیست. بنظر میرسد که بخش روحانی اشعری حاکمیت و گروه طرفدار روسیه و دسته اقتدار گرا، نه تاب پذیرش سیاستهای غلط خود را دارد و نه آمادگی برای اصلاح امور را میپذیرد. از اینرو فرصتها را که متعدد و بسیار زیاد بوده از دست داده است. بیتردید کم هزینهترین شکل اصلاح جمهوری اسلامی اراده تصمیم مقامهای ارشد برای تجدید نظر در اشتباهاتی است که تاکنون مرتکب آن شدهاند.
یک دهه پیش با روی کارآمدن دولت نهم ودهم بعضی تحلیل گران از جمله مجاهدین انقلاب اسلامی این پیش بيني را داشتند که نظام، ضمن رویکرد اقتدار گرائی سیاست چین را در زمینه اقتصاد پیشه نماید .بدین معنی که با توسعه ورشد اقتصادی رضایتمندی جامعه را بدست آورد واز تحقق دمکراسی وجمهوریت خودداری کند .
در زمان جنگ سرد در چند نقطه جهان حاکمیتهای ملی با گرایشهای چپ بهوجود آمد که وابستگی بههیچ یک از دو قدرت شرق و غرب نداشتند. آنها که دارای بنیان قوی بودند علیرغم تلاش آمریکا از خطر مصون ماندند ولی دولتهای ضعیفتر مثل محمد مصدق و سالوادور آلنده در شیلی از داخل سرنگون شدند. در واقع آنها به خاطرداشتن ضعف و نقاط ضربهپذیر از خطر مصون نماندند.
متأسفانه سیاستگزاران و مقامات تصمیمگیر داخلی بر این باورند که جناحها در امریکا تفاوت چندانی ندارند و نباید نرمش و تعامل را برای حل مسائل نشان داد، همین نگاه سبب گردید که در زمان اوباما تنها برجام مورد پذیرش قرار گیرد.
هرکشوری میبایست منافع خود را تحت هر شرایطی حفظ نماید و اکنون برجام با همه نواقص و نکات تحمیلی آن، مناسب منافع ایران است. بنابراین شایسته نیست به دلیل ضدیت با آمریکا و ناحق بودن این کشور از تدبیر لازم دوری نمود.