ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
سرشت قدرت فسادآور است و فیلسوفان و دانشمندان به عنوان راهکار، به تفکیک قوا اهمیت دادهاند. برخی دیگر چون ماکیاولی نزاعهای طبقاتی و کشمکشهای سیاسی را عامل ثبات سیاسی میدانند. این مهم جز از مجرای قدرت مشروع دست یافتنی نیست، اختلافات درونی طالبان که متمرکز به آموزش خانمها است نباید افکاری عمومی را تنها به این تمرکز، جهت دهد،
بعد از قطعی شدن عمل شروع کردم به جستجو برای پیدا کردن یک بیمارستان دولتی با توجه به اینکه امانالله بواسطه پناهنده بودن ازهیچ نوع بیمهای برخوردار نمیباشد. این هم حکایتیست که پناهجویان افغانی در بلاد کفر از همه گونه مزایایی که شامل شهروندان آن کشورها میشود
چنان که پاکستان با وجود بستن قرارداد محکم با ایران از ورود خط لوله صلح به خاطر تحریم های آمریکا خودداری کرد.
از زمان به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان اخبار نگرانکنندهای درباره فارسیستیزی و تلاش برای حذف زبان فارسی از افغانستان شنیده شده است. تغییر نامهای فارسی در ادارات، اماکن و معابر و ایجاد محدودیت برای استفاده از زبان فارسی بخشی از اقدامات فارسیستیزانه طالبان است. استاد محمدکاظم کاظمی، ادیب افغانستانی که از مفاخر معاصر زبان فارسی بهشمار میرود، در گفتگو با «جوان» به ریشههای دشمنی با فارسی در افغانستان پرداخته است.
هر چقدر هم که در ظلم و درگیری و ناملایمتی باشی روزی به صلح خواهی رسید و مردمت روزی آرامش را احساس خواهند کرد.
به نظر می رسد حاکمیت اسلامی طالبان در تنها موردی که با دولت غرب گرای اشرف غنی اشتراک نظر دارد و سازشان کوک است ، مسئله حقابه ایران و سهم سیستان از رود هیرمند است
آن زمان که آمریکاییها افغانستان را ترک کرده و عملا تحویل طالبان دادند، برخی در داخل ذوقزده شدند و حتی برخی در مواضعی نسنجیده، از دولت جدید طالبان استقبال کرده.
افغانستان ۵ میلیونی زمانی با ایرانی که ۱۵ میلیون جمعیت داشت بر سر آب قراردادی بسته است. با این قرارداد واگذاریهای ارزی به دست آمده است. حال چنانچه طالبان بخواهد آن قرارداد را نقض کند مسائل قبل از قراردادی مطرح میشود. بخشی از آب آن رودخانه در برابر امتیازاتی که افغانستان گرفته است به ایران واگذار شده بود
رییسجمهور گفت: به حاکمان افغانستان اخطار میدهم، حقابه مردم سیستان و بلوچستان را به فوریت بدهند.
اشکال کار در کجاست؟اگر قوانین مربوط به اتباع قدیمی است، خوب. بسمالله. جدیدش کنید. چرا قانون اعطای تابعیت ایرانی به فرزندانِ حاصل از مادر ایرانی که بعد از سالها و هزاران اما و اگر، در مهر ۹۸ تصویب شد، همچنان اندرخمِ یک کوچه معطل مانده است؟
هنوز از تجاوز ۴ عضو طالبان به زنی ۴۰ ساله و دختران ۱۱ و ۱۳ سالهاش یک ماه نگذشته است.هنوز از تیرباران جوان پنجشیر در کابل و به اتهام همکاری با جبهه مقاومت ملی دو هفته نگذشته است. هنوز از کشتن عروس در اتومبیل به جرم پخش موسیقی در ماشین یک هفته نگذشته است. هنوز۴۹٪ زنان افغانستان سوءتغذیه دارند.
دامی تازه نهادهاند و سرِ حقهای دیگر باز کردهاند تا دوباره بنیاد مَکری بگذارند. اینبار، به بهانهی پاکسازیِ پل سوخته و این طرفه بوالعجب! برپایی نمایشگاه کتاب!! آن هم از سوی طالبانی که حکم به تعطیلی دانشگاهها، خانهنشینی زنها و مهاجرت استادها داده است. میگویند پلِ سوخته محل تجمع معتادان بوده اما نمیگویند نبض تجارت […]
دستاوردهایی که در طی ۲۰ سال رنج و مشقت به دست آمده، یکشبه بر باد میرود. گویی رنج زنان افغان را پایانی نیست. طالبان، در ظل حمایت یا بیتوجهی قدرتهای جهانی به سرکوب زنان ادامه میدهد.
ملیت ایرانی شهروندمدار، مهاجرستیز نیست؛ آغوشش به روی همه آنها که ایران را میسازند باز است.
این اداره، دلیل اتخاذ چنین تصمیمی را «وخیمتر شدن شرایط» برای زنان و دختران در افغانستان یاد کرده
نگاه کالایی و سراپاجنسی به زنان داشتن ( که آن را در عورة پنداریِ زنان، در جواز استمتاع از نابالغان، در تحلیل کنیز برای دیگران، در ثواب صیغههای ساعتی، در لزوم پردهنشینی و حجاب سرتاسری آنان و … میتوان ردیابی کرد ) از دیگر عوامل پایدار ماندنِ پدیدۀ کودک همسری است زیرا اگر غیر از نگاه جنسی، به دیگر امتیازات یک زن برای شروع زندگی از جمله توانایی در خانهداری، آگاهیهای بهداشتی، تحصیلات، هنر، اطلاعات عمومی و … توجه میشد در این صورت ازدواج با کودکان ( که فاقد آن تواناییها و داشتهها میباشند ) مطرح نمیشد و در بارهشان حکم فقهی صادر نمیگردید و بلکه تشویق به انتخاب همین گروه سنّی نمیشد .
امروزه زنان در جوامع بشری خود را پیدا کردهاند و با اعتماد به نفس مشغول جبران عقبماندگی تاریخی خود هستند و به ویژه پس از استقرار جمهوری اسلامی و زمینهای که برای زنان سنتی و روستایی باز شد، زنان ایران زمین گوی سبقت را در قبولی دانشگاه و در استخدام آموزش و پرورش و … از مردان ربودهاند؛ این در حالی است که نیاکان مؤنثِ همین زنان در ادوار قدیمتر نه سواد خواندن و نوشتن داشتند نه در اجتماع فعالیت داشتند و نه طبیعتا با این اوصاف هیچ شخصیت برجستهای از میانشان امکان ظهور پیدا نمیکرد چرا که فرصت رشد از آنان ستانده شده بود . بنابراین زنان عصر جدید مطالبۀ حقوق ازدسترفتۀ خود را دارند و ناحقیهایی که به خاطر عقببودگی مادرانشان وضع شده بود را یک به یک با پیگیری قانونی میزدایند .
رهبران طالبان هم در حکومت قبلی خود و هم در یک سال گذشته، هیچ گونه قانون و یا فرمان رسمی و مکتوب و یا دستور غیر رسمی در خصوص چگونگی استفاده از زبان فارسی و یا حذف زبان فارسی از ادارات دولتی افغانستان صادر نکرده است
کرانه: از بدِ حادثه…. ✍خورشید سلیمانی مملکت ما مملکت خبرخیزی است. انگار هردم از نو، غمی سربرمیآورد و با صورت بزککردهی کریه با ما سلام و احوالپرسی میکند. حالا دیگر تعداد شهرهای سرمازده، اسم آدمهای گرفتار، تاریخ برگزاری آیینها، میزان وعدهها وحجم توجیهاتی که گاه در ورطهی دروغ درمیغلطند، چنان فزونی یافته که مغز […]
صاحبان مغازهها باید میان اطاعت از طالبان و تلاش برای جذب مشتری تعادل برقرار میکردند