سیاستگذاری «همگرایی منطقهای» در حوزه تمدنی ایران فرهنگی هرات در عهد ایلخانی، آل کرت و تیموری | شیرین بیانی گزارش سفر محمود افشار به افغانستان تحولات افغانستان و قیام ۲۴ حوت (اسفند) ۱۳۵۷ مردم هرات | محسن روحیصفت* هرات، شهر عشق، دانش و هنر | سید رسول موسوی* دلبسته این مردم مهربان هستم تقابل نظامی اسرائیل و ایران: پیامدها و راه حلها | سید حسین موسویان آیین نوروز دوای درد افغانستان | حسین دهباشی ردپای نوروز در ادبیات داستانی | محمد مالمیر سبزی پلو با ماهی | مرتضی رحیمنواز بهداشت و تغذیه در تعطیلات مراسم نوروز باستانی | گلبن سهراب شهر نوروزانه | بهروز مرباغی تئاتر و بهار، تلاشی برای زدودن زشتی و پلشتی | مجید گیاهچی نوروز در رادیو ایران زمستان به پایان رسیده است… | محمود فاضلی اهمیت پاسداری از جشن نوروز در افغانستان | محمدصادق دهقان پارسه، تختگاه نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز، جشن بیداری | جعفر حمیدی بازشناسی نمادهای انسانی نوروز | مرتضی رحیمنواز آن روزگاران | ساناز آریانفر سیمای جهانی نوروز ایرانی | مرتضی رحیمنواز آداب و رسوم نوروزیِ تاجیکان | دلشاد رحیمی* نظام اسطورهای نوروز | مرتضی رحیمنواز نوروز و دیپلماسی میراث فرهنگی | رضا دبیری نژاد تحویل سال و تغییر احوال | محمدجواد حق شناس نمادشناسی سفره هفتسین و نوروز | مرتضی رحیمنواز حال و هوای عید در تاجیکستان | عباس نظری کارت تبریک عید | مجید جلیسه نوروز، فرهنگِ هویتساز | فریدون مجلسی شکوهِ هرات، در فراسوی گستره ایران فرهنگی نوروز، جشن رستاخیز آئینهای پیشوار نوروزی | ندا مهیار نوروز و آیینهای نمایشی نوروزی سیاست همسایگی در نوروزستان | سید رسول موسوی پوتین قادر نیست جنبش رهبر مخالفان را خاموش سازد | آندره ئی سولداتوف . ایرینا بروگان (ترجمه: رضا جلالی) جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز عامل قدرت چین نه فناوری که خبرچین ها هستند | مین شی پی (ترجمه: رضا جلالی) روسیه آینده خود را می سوزاند | آندره ئی کولسینیکوف (ترجمه: رضا جلالی) جایگاه نقاشیخط را اثر مشخص میکند تئاتر شهر، حریم ذهنی میخواهد نه حریم شهری | مرتضی رحیمنواز سنگ زیرین آسیاب | فرشاد مومنی در چشم برادر | محمد کریمی* ماجراهای ما یک نفر | محمد امین کریمی* دنیا یالان دنیادی | الهه کریمی* بابا حسن | الهام کریمی* رویای حزبی از جنس اکثریت مردم، حزب عدالت ایران | بهزاد کاظمی سربلند در عرصههای گوناگون | محمود کاشانی چشمی و چراغی که بود| علیرضا فخیمی* جانِ جان برکف ما | طاهره فخیمی* فراتر از وکیل | محمد حسین زارعی
پیکر محمدعلی ندوشن ما را به سفری دور در همین نزدیکیها برد، برد به دور دستهای تاریخ بلاخیز ایران، به خراسان. سفرنامهطور یک روزنامهنگار ایرانگرا را بخوانید.
پیکر محمدعلی ندوشن ما را به سفری دور در همین نزدیکیها برد، برد به دور دستهای تاریخ بلاخیز ایران، به خراسان. سفرنامهطور یک روزنامهنگار ایرانگرا را بخوانید.
*پشت فرمان به خصوص وقتی قرار است انسان مسیری نسبتا طولانی تا مقصد را طی کند، شرایطی را ایجاد میکنند، که گاهی به موضوع و سوژهای بیاندیشیم.* غروب پنجشنبه یازدهم خرداد ۱۴۰۲، پشت فرمان به سمت مقصدی نسبتا طولانی و در اتوبانی خلوت یک چنین شرایطی ایجاد شد که در ذهن موضوعی را برانداز کنم، […]
محمد جواد حقشناس در قسمت اول از هفتمین برنامه رکن سه به مباحثی چون، احزاب، انتخابات نقش حاکمیت در جایگاهی که امروز احزاب دارند و عدم ارتباط معنادار احزاب و نهاد انتخابات، پرداخت.
حشدالشعبی و امثالهم تا زمانی با ما هستند که برایشان سود داشته باشیم، اما برخی مفاهیم به حدی برای آنها مهم است که قید هر سودی را میزنند و برایش جان میدهند، مانند بحث هویت عربی
صادق زیباکلام نوشت: «من سادهانگارانه تصور میکردم با عنایات حضرت حق و رأی تبرئۀ هیأت منصفۀ علیاکبر خان داور، شکایت نیروی محترم انتظامی ختم بهخیر شده است».
اسفندیار عبداللهی در یادداشتی نوشت: به سپاه پاسداران و دبیر شورای عالی امنیت ملی پیشنهاد میکنم،سطح روابط دیپلماتیک با عراق را یک درجه کاهش داده و در مورد اقدامات جدی بعدی، محرمانه به آن کشور اخطار دهند.
به نظر میرسد توپ در زمین نظام است. لذا هسته مرکزی و معقول نظام با لحاظ و شناسایی مسائل حل نشده، به رسمیت شناختن گروهها و خاستگاههای شناسنامهدار، اولویتبندی و صورتبندی واقعی مطالبات و در نظر گرفتن خطراتی که در آینده نامعلوم ممکن است گریبانگیر همه شود، باید دست به ابتکار عمل بزند
برخلاف برخی که مسئولان را ناآگاه و بیخبر میدانند، نگارنده معتقد است، مغز مرکزی نظام کاملا باهوش است، اما معطوف به نتیجه (نفع تفکر غالب و برتر)، که با تحلیلی خاص، نتیجه دلخواه خود را از آن بگیرد. اما مردمی با خصوصیات و ویژگیهای ذکر شده به قدرت خود آگاه هستند، حریف را دست کم نمیگیرند، به راحتی به هیچ شخص و گروه و تبلیغاتی اعتماد نمیکنند، به روز هستند و مسلح به رسانه و رفتار ژلهای و غیر قابل مهندسی شدن هستند. پس بخوان حدیث مفصل از این مجمل.
دوازدهم مرداد سالگرد روزی بود که حسن روحانی کلید پاستور را تقدیم رئیس جمهور انقلابی و جهادی جمهوری اسلامی ایران کرد و رفت. گرچه نباید انتظار داشت رئیس جمهور همه مشکلات تاریخی، ساختاری و چند بعدی کشور را ظرف یک سال حل کند، اما حوزه مخابرات و عملکرد دولت درحوزه توسعه و کیفیت اینترنت و فضای مجازی «مشتی از خروار است». خرواری از مشکلات و مسائل حل نشده مختلف.
شعار رئیسی «دولت مردمی» و «سلام ابراهیم» بود، گفتمان او مخلوط یا التقاطی از رفتارهای اجرائی هاشمی، اندیشه سیاسی خاتمی، اقدامات پوپولیستی احمدینژاد و رویکرد بینالمللی حسن روحانی بود، برخی هم دولت سیزدهم را دولت بیگفتمان مینامند.
اسفندیار عبداللهی در روزنامه مستقل نوشت: در ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ مدیرکل جدید و جوان و انقلابی اخبار داخلی ایرنا اینجانب را صدا زد و گفت که با توجه صحبتها و مشورتهایی که با مدیرعامل و معاون خبر انجام داده است، «صلاح نیست» در سرویس سیاسی ایرنا حضور داشته باشید.
اصلاحطلبان ضمن اینکه از قدرت به دور هستند، گویا بیبرنامه و نا امید هم هستند و خبری از برنامه برای آینده از سوی این جریان سیاسی به گوش نمیرسد. تک و توکی از فعالان این جریان نقادانه خواهان خوداصلاحی و تعریف راهبرد جامعه محور هستند. از محمدجواد حقشناس، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و نماینده مردم تهران در شورای پنجم خواستهایم تا نقطه نظرات خود را درباره آخرین شرایط جریان اصلاحات و اصلاحطلبان با ما در میان بگذارد. آنچه میخوانید مشروح یک گفتگوی کوتاه است.