مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
اقامتگاه های بوم گردی؛ از گذشته تا فردا | پورنگ پورحسینی
ظرفیتهای بومگردی در احیای اکوسیستمهای آسیبدیده طبیعی با مشارکت جامعه محلی | علی قمی اویلی*
گردشگری جامعه محور هدیه ایران به گردشگری جهانی | سید مصطفا فاطمی*
بومگردی و احیای پیوندهای روایی در ایران | روزبه کردونی
روستاگردی، تجربه اصالت در طبیعت | ندا مهیار
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
جنبش بوم گردی | نعمت الله فاضلی
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ایران را بهتر بشناسیم | محمدجواد حقشناس
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
مردم تمام داشته های خود را آوردند و این دفاع ماندگار شد و در واقع نام ایران ماندگار شد چراکه ما از نام و سرزمین خود مراقبت کردیم.... کسانی که با دولت و حاکمیت موضع انتقادی داشتند، کسانی که بعضا مورد ستم قرار گرفته بودند، حتی افرادی از درون زندان پیام صادر کردند.
بر فرض که یک نسل با چنین قانون اساسی موافقت کرده باشد، اما اصول و مفاد آن برای نسل یا نسلهای بعد بیاعتبار و باطل است، زیرا آنانکه باید تعهدات مندرج در قانون اساسی را بپذیرند و اجرا کنند موجودیت حقوقی و حضور زمانی و مکانی نداشتهاند تا قانون اساسی را صحه بگذارند.
هرچه زودتر عفو عمومی اعلام و زندانیان سیاسی آزاد شوند. بازداشت بانوان، تعلیق دانشجویان و اخراج آنها از دانشگاه نتیجه منفی داشته و خواهد داشت و تداوم آن میتواند اعتراضات را بیشتر کند.
تا زمانی که دو طرف اصرار به پافشاری ۱۰۰ درصدی روی نظر خود داشته باشند، نه تنها مساًله حل نخواهد شد، بلکه جامعه به استقبال افزایش و تداوم خشونت با شدت و حدت بیشتری خواهد رفت.
در سالهای اول دهه هفتاد قرن گذشته خورشیدی، لایحه تشکیل دادگاههای عمومی و انقلاب تنظیم و به مجلس شورای اسلامی ارسال میشود. هدف از تنظیم این لایحه، تشکیل دادگاههایی با صلاحیت عام است و با حذف دادسرا، امکان مراجعه مستقیم به قاضی فراهم میشود. و کلیه دعاوی حقوقی، جزایی و امور حسبی و… در مرجع قضایی واحد رسیدگی میشود.
از نقطه نظر سیاست روزمره و مهندسی سیاسی نیز ظهور و بروز جنبش اعتراضی ۱۴۰۱ را علی الظاهر، به امری اجتنابناپذیر تبدیل کرد. انتخابات کمرمق ۱۳۹۸ مجلس و انتخابات فرمایشی ریاست جمهوری ۱۴۰۰، با برگ برنده نظارت استصوابی، همه مسیرهای سازش و مصالحه در عرصه سیاسی را مسدود کرد.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس هیأت مدیره دیده بان شفافیت و عدالت در نامهای مهم به سران قوا مصوبه «مولّدسازی داراییهای دولت» را فروش بیت المالِ متعلق به آحاد ملت قلمداد کرد و آن را نوعی «کاپیتولاسیون» دانست که برای مدیران سیاسی دارای امضای طلایی مصونیتی ایجاد میکند که حتی برای رهبری و مسولان رده بالای دیگر نظام نیز چنین مصونیتی پیش بینی نشده است.
تجربه کشورهای جهان و ایران همگی بیانگر این است که بیاعتبار سازی نظام حقوقی کشور در تمام سطوح، شفافیت و پاسخگویی نظام سیاسی را تنزل داده و لاجرم صرفنظر از انگیزه تصمیم گیرندگان، جزء فساد و حیف و میل شدن اموال کشور ثمری نداشته است.
این تصمیم ضد اصولی و بیتفاوت نسبت به افکار عمومی، نگارنده را بیاد سخنی از امام علی (ع) با این مضمون انداخت که به کسانی که از خدا میترسند، میتوان اطمینان کرد، به کسانیکه از خدا نمیترسند اما از مردم حیا میکنند هم میتوان اطمینان کرد، اما بر کسانیکه نه از خدا میترسند و نه از مردم شرم میکنند، هیچ گشایش و امیدی نیست!
حاکمیت یک سلیقه خاص با یکدست کردن آن و نتایج ناکارامدیهای این نوع از اداره امور کشور که معیشت روزمره مردمانمان را نیز نتوانسته و نمیتواند تأمین کند
شوربختانه باید خاطرنشان ساخت که ما از «دولت قانونمند نسبی» به «حکومت سنتی و تاریخی»، از «جمهوری اسلامی» به «حکومت اسلامی»، از مفهوم «اموال دولت» به مفهوم «انفال» و از «اصل پاسخ گویی» به «مصونیت قضایی» رسیدهایم
به نظر میرسد فلسفه فعال شدن این طرح ناشی ازعدم تحقق اهداف و برنامههای دولت در حوزه خصوصیسازی است. در واقع دولت سیزدهم قصد دارد ناکامی خصوصیسازی در تحقق اهداف تامین مالی و جبران کسری منابع مالی در شرایط تحریم را در حوزه دیگری و با نام دیگری تحت عنوان «مولدسازی دارائیهای غیرمنقول دولت» جبران کند.
به لحاظ اقتصادی ابهاماتی در این زمینه وجود خواهد داشت. مشخص نیست درآمدهایی که از چنین روشی حاصل میشود به چه حسابی واریز خواهد شد و در رابطه با میزان درآمد این محل، چه پیشبینی در بودجهسال۱۴۰۲ شدهاست؟
پرسش این است که قائل شدن چتر مصونیت قضایی به عنوان حمایت از برخی از «اتباع ایران» در خاک ایران، حمایت در مقابل بیقانونی کدام کشور است؟
مردم طبیعتا پرسشهایی دارند من هم ابهاماتی را به روش عملکرد این نهاد دارم، روش گذشته هم روش موفقی نبوده است، اهمیت این گونه نهادها به گونهای است که در دورانی که دولت آلمان تصمیم گرفت پس از فروپاشی دیوار برلین کارخانههای دولتی آلمان شرقی را به بخش خصوصی واگذاری کند، نهادی به نام «تروی هند» به وجود آورد،
اخیراً واژهای به نام مولدسازی وارد عرصه اقتصاد ایران شده است. به هیأتی زیر نظر سران سه قوه اجازه فراقانونی داده شده که اموال و دارایی در اختیار دولت را بدون رقابت (مزایده عمومی) و با تعیین قیمت واگذار کرده یا بفروشد و درآمد ناشی از فروش اموال و داراییها را به منابع بودجه عمومی […]
در گام نخست چند سیاست فاجعهساز مشخص وجود دارد که این سرنوشت را برای کشور رقم زده است. گرفتاری ساختار قدرت در ایران این است که گروههای ذینفع پر نفوذ که منافعشان با تداوم این مناسبات گره خورده، دست بالا را دارند و اهل علم و خرد و دانایی در حاشیه هستند.
گویا در این مملکت قرار نیست نسبت ما با سنتهای قانونی و مدرن درست شود و هنوز ما بر سبیلِ سنت و عادات مالوف و قدیمه دور زدن قانون، فرمان سازی، شخصیسازی و سادهسازی امرِ حکمرانی فائق نیامدهایم و تا میآییم گامی بسوی حکومت قانون برداریم،
عده بسیاری از نخبگان تصورشان بر این است که حجم عمده مشکلات و یا حتی «تمامی مشکل»، وجود چنین موانعی است و اگر بتوان با «انقلاب»، «کودتا» و یا هر روش دیگری آن مانع را برطرف نمود، بقیه مسائل به سرعت حل میشود.
توافق حسن روحانی در اسفند سال ۱۳۸۲ با خاویر سولانا برای تعلیق ساخت قطعات یدکی سانتریفیوژها در ایران و توافق آبان سال بعد در پاریس با سه کشور اروپائی برای توقف کلیه فعالیتهای مربوط به غنیسازی و بازفرآوری و راه اندازی سانتریفیوژها را به منظور اعتمادسازی متوقف نمایند.
محمدرضا باهنر، سیاستمدار، عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام و دبیرکل جامعه اسلامی مهندسین با نزدیک به سه دهه فعالیت پارلمانی، یکی از باسابقهترین سیاستمداران جمهوری اسلامی ایران به شمار میآید. با ایشان در باب وضعیت مجلس شورای اسلامی و انتخابات ادوار مختلف آن و راهکارهای ارتقاء کیفی مجلس به گفتگو نشستیم. بخش مهمی از متن حاضر که به مهندسی انتخابات و سیاست خارجی مربوط بود، به صلاحدید دفتر ایشان حذف شد. امیدواریم در شرایط مناسب فرصت بازنشر آن آرا و نظرات را پیدا کنیم.