در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
آن دسته از مسائل ساختاری که زمینه ساز رکود اقتصادی چین شدهاند از تصمیمات سیاسی اخیر ناشی نشده بلکه مستقیماً ناشی از استراتژی صنعتی نامتوازنی است که در نخستین سالهای دوره آغاز اصلاحات چین یعنی چهار دهه قبل شکل گرفته است.
شورای انقلاب براساس مصوبهاى، بهجای صدور روزانه 4 میلیون بشکه نفت خام در سال 1356 (تا قبل از شکلگیری اعتصاب فراگیر در صنعت نفت در سال 1357)، تصمیم گرفت که سقف صدور نفت خام 80 درصد کاهش يافته و به یک پنجم برسد. از دیدگاه تحلیلهای سطح توسعه این تصمیم یکی از افتخارآمیزترین و در عین حال گستاخانهترین و شجاعانهترین تصمیمهایی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی اتخاذ شد.
عقلانیت ابزاری مدرن است که نگاهی کثرتگرا به مفهوم توسعه دارد؛ بنابراین توسعه را میتوان فرایندی همهجانبه دانست که در نتیجه آن باید جامعه بهسوی از میان برداشتن عوامل توسعهنیافتگی با سرعت بهپیش رود و به پایداری جوامع منجر گردد. توسعه پایدار فرایندی منطقهای، آگاهانه، مشارکتی و تعادل طلب است
اقتصاد ایران وارد یک بحران عمیق و گسترده شده است که اصلاح آن نیازمند یک عزم سیاسی در بالاترین سطوح تصمیم گیری کشور است. پرداختن به همه ابعاد این بحران در یک نوشتار کوتاه ممکن نیست اما تلاش این سطور بر این است که اهمیت بازسازی اعتماد مردم را که بزرگترین سرمایه هر حکومتی در جهان است متذکر شود.
تبدیل کردن خطر به فرصت همواره اصلی مهم در امر سرمایهگذاری اقتصادی است و یک سرمایهگذار همواره باید بدان بیاندیشد که چگونه میتوان از شرایط سخت برای افزودن به سرمایه خود استفاده ببرد. این اصل سرمایهگذاری به طور دقیق در نمایشگاه اکسپو دبی به شهود میرسد و میتوان از آن به عنوان نمونهای منحصر به فرد و بسیار موفق یاد کرد.
در تبصره لایحه بودجه ۱۴۰۱ یک نوآوریهایی را تحت عنوان مشارکت عمومی خصوصی در ماجرای معاملههای دولتی انجام دادند که این میتواند بسترساز سطوح بیسابقهای از فساد و ناکارآمدی و مشروعیت سوزی برای کل نظام حیات جمعی باشد از نظر عدد و رقم اگر بخواهیم بگوییم که این تبصره راجع به چیزی صحبت میکند؟ پاسخ اینست که معاملههای دولتی اندازهاش در ایران حدود ۱۵ درصد تولید ناخالص داخلی است! یعنیداریم با یک همچین رقمی کار میکنیم که هم از سهم بخش صنعت در تولید ناخالص داخلی ما بالاتر و هم از سهم بخش کشاورزی در تولید ناخالص داخلی بالاتر است
دکتر فرشاد مومنی، استاد دانشگاه و اقتصاددان، روز پنجشنبه در سخنانی در بیستمین کنگره حزب مردم سالاری، مهمترین مشکلات اقتصادی کشور را که موجب کاهش اعتماد عمومیشده تشریح کرد. در ادامه متن کامل سخنان وی را میخوانید:
وقتی میخواهیم واژه گذر را برای خودمان تبیین کنیم، موضوعات بسیاری در ذهنمان ظهور میکند و این فرصتی است که میتوانیم دریچهای نو به محیط اطراف خود داشته باشیم. این مسیری است که مدیریتهای موفق دنیا بدان دستیافتهاند؛ بنابراین واژه «گذر» مسیری تازه برای ما نیز خواهد بود تا دریچهای نو به تحول اقتصادی کشور بگشاییم.
نشست دوم اقتصاددانها با رئیس جمهور جناب آقای رئیسی در تاریخ ۱۸ آبان سال جاری، از ساعت۱۸:۳۰ تا ۲۱:۱۵ برگزار شد.
نفس قضیه که بالاخره همه فهمیدهاند این دلار ۴۲۰۰ تومانی سیاست غلطی بوده و نتیجهای جز افزایش رانت و سود بادآورده برای عدهای نداشته است، در جای خود ارزشمند است به ویژه که قیمت وسایل و کالاهایی که مشمول ارز ۴۲۰۰ تومانی میشدند نیز نشان میدهد که تاثیر چندانی در کاهش و تنظیم بازار نداشته است.
تنظیم بودجههای سالیانه، یکی از مهمترین اقدامات دولتها است. بودجه، به عنوان برنامه یکساله دخل و خرج دولت، تعیین کننده اولویتها و جهت دهنده اقتصادی کشورها است. علاوه بر این، نظام بودجه ریزی و نحوه قاعدهگذاریهای بودجههای سالیانه که منعکس کننده نظام تخصیص منابع دولتها میباشد، در زمره مهمترین عوامل رفتارسازی، هم در مقیاس فردی و هم در مقیاس اجتماعی قرار دارد.
افزایش دائمی نرخ ارزها، سکه، طلا و بهای کالاها که در جای خود پیامد قانونشکنیهای دولتها و دامن زدن به تورّمهای سالانه است، بحران اقتصادی و اجتماعی بیسابقهای را در کشور ما به بار آورده است
اقتصاد ایران در گذر تاریخ تحت سلطه سرمایههای تجاری و در دوره اخیر سرمایههای تجاری و مالی بوده است. به عبارت بهتر این منویات صاحبان سرمایههای تجاری و مالی بوده است که بر دستگاه حکومتی حاکم است نه مطالبات مردمی و نیازهای اساسی مردم.
یکی از حیاتیترین و راهگشاترین جهتگیریها برای برون رفت از دورهای باطل توسعه نیافتگی در کشورمان اهمیت دادن به توسعه کشور از دریچه اقتصاد سیاسی است. رویکرد اقتصاد سیاسی از جنبه روششناختی یک رویکرد غایتمحور است.
در ایران، بهبود توسعه اجتماعی، کمتر در گرو اشتغالزایی و مناسبات بازتوزیعی و بیشتر وابسته به منابعی است که دولتها سالیانه صرف ارائه حمایتهای اجتماعی میسازند. این رویکرد را میتوان ریشه در نوعی قرارداد اجتماعی در ایران یافت که طی آن، تداوم فعالیتهای اقتصادی و دولت نفتی، با تضمین سطحی از برابری در دستیابی به خدمات اساسی و ارائه برابر آن، همراه شده و بر همین اساس، حمایتهای اجتماعی از دولت شکل میگیرد.
در نیمه اول دهه پنجاه، افزایش بهای نفت و حجم صادرات بالای آن موجب شد تا تولید ناخالص داخلی کشور به ارزش جاری ۴.۸ برابر گردد که با تعدیل نرخ تورم و رشد جمعیت، ارزش سرانه موثر آن ۲.۴ برابر افزایش داشت. افزایش حجم استخراج و صادرات نفت به میزان سه برابر در دهه چهل و افزایش بهای نزدیک به شش برابری آن در نیمه اول دهه پنجاه، در مجموع منجر به افزایش درآمدهای نفتی به میزان ۲۰ برابر در دوره ۵۵-۱۳۴۵ گردید.