اسنپبک و ضرورت بازاندیشی در راهبردهای ملی | محمدجواد حقشناس
جغرافیای اقتصادی جدید | آدام اس . پوزن (ترجمه: رضا جلالی)
نوازندگان ارمنی، برای صلح در تختجمشید، مینوازند | محمدجواد حقشناس
ثبت جهانی درههای خرمآباد، گامی بزرگ در مسیر انسجام ملی و توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
بدرود با خالق «قلندرخونه»
وزارت میراثفرهنگی، پرچمدار بازتعریف «ایران» بهعنوان یک تمدن بزرگ است | محمدجواد حقشناس
گهرپارک سیرجان؛ نگین درخشان گردشگری | محمدجواد حقشناس
پس از شی جین پنگ | تایلور جوست و دانیل ماتینگ لی (ترجمه: رضا جلالی)
گویا، لمپنیسم بودن مُد شده | ندا مهیار
ملکالمتکلمین روشنفکر مشروطه | ندا مهیار
چین در اوکراین به دنبال چیست؟ | دا وی (ترجمه: رضا جلالی)
روز خبرنگار، گفتوگوی آینده با گذشته | محمدجواد حقشناس
وقتی دانش در حصر میماند | ندا مهیار
جامعهشناسی جنبش مشروطه از منظر قواعد فیزیک اجتماع | سعید کافی انارکی (ساربان)
تمجید فرانسویها از توسعه سیاسی در ایران مشروطه | علی مفتح*
از هرات تا هشتادان | محسن روحیصفت*
پیشزمینه شکلگیری جنبش مشروطیت در ایران | فریدون مجلسی
ترور نافرجام محمدعلیشاه، پساز شهادت ملکالمتکلمین | شیرین بیانی
پس از یک قرن سکوت | مریم مهدوی اصل*
در خدمت ایران | شیرین بیانی
چگونگی تألیف «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران» از نگاه کوچکترین فرد خانواده
ملک المتکلّمین و آرمانش | شیرین بیانی* (اسلامی نُدوشن)
شیرین بیانی، نتیجه فرهنگ تاریخساز ملکالمتکلمین
روسیه نفوذ خود را در منطقه خارج نزدیک* از دست میدهد. | جفریمان کف (ترجمه: رضا جلالی)
استرداد؛ روایت یک عقب نشینی یا تولد یک فضیلت؟ | روزبه کردونی
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
رضاشاه، مهاجری در زمین خود | ندا مهیار
راههای جلب اعتماد مردم | محمدجواد حق شناس
شکست تکرار ۲۸ مرداد
مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
نقد طرح دو فوریتی الزام دولت به شکایت از آمریکا و اسرائیل | دکتر سید محمود کاشانی*
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
اقامتگاه های بوم گردی؛ از گذشته تا فردا | پورنگ پورحسینی
ظرفیتهای بومگردی در احیای اکوسیستمهای آسیبدیده طبیعی با مشارکت جامعه محلی | علی قمی اویلی*
گردشگری جامعه محور هدیه ایران به گردشگری جهانی | سید مصطفا فاطمی*
بومگردی و احیای پیوندهای روایی در ایران | روزبه کردونی
روستاگردی، تجربه اصالت در طبیعت | ندا مهیار
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
جنبش بوم گردی | نعمت الله فاضلی
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ایران را بهتر بشناسیم | محمدجواد حقشناس
حاکمیت باید پرچم بازگشت به هویت ایرانی را برافرازد؛ هویتی که فراتر از قومیت، مذهب و جناح، همه ایرانیان را در یک نقطه گرد میآورد. بدون این بازگشت، انسجام ملی شکننده خواهد بود.
در تبیین صلح اجتماعی این دیدگاه نسبتا اجماعی وجود دارد که انسجام اجتماعی هرجامعهای بر میزان جریان یافتگی و سرایت و شمولیت ارزشها و هنجارهای اجتماعی قوت و قابلیت پیدا میکند و از این منظر ارزشهای جامعه برای پیاده سازی به روشهای عاقلانه و هوشمندانه نیاز دارد
به ندرت یک جوان شاغل در شرکتهای دولتی، دادگاهها، وزارتخانهها یا ادارات شجاعت مخالفت با سیاستهای دولت در حضور مدیران عالی را دارد. بسیاری از این جوانان سرخود را به زیر انداخته و با اصرار بر اینکه آنها نظم حاکم را متابعت مینمایند، به کار خود ادامه میدهند.
نیروی انسانی متخصص و تحصیلکرده، هنرمندان، اساتید دانشگاه، مخترعین، مبتکران و کارآفرینان در حکم سرمایه اجتماعی برای گام برداشتن در مسیر شهرخلاق نقش کلیدی ایفا میکند.
با حمله اعراب به ایران و انقراض سلسله ساسانی، دو اتفاق مهم به وقوع پیوست. نخست آنکه تیسفون عظمت و شکوه خود را از دست داد و دوم آنکه ایران تا قرنها از داشتن پایتختی یگانه و ملی محروم ماند.
حضور تهران در مرکز سیاسی سه دوره مهم تاریخی قاجاریه، پهلوی و جمهوری اسلامی چهره این شهر را دستخوش تغییرات عمدهای نموده، بهگونهای که هم میتوان در آن سراغ آثار و بناهای تاریخی را گرفت و هم در سطحی وسیع شاهد ساختمانها و عمارتهای مدرنی بود که نظیرشان در هیچ نقطه دیگری از کشور دیده نمیشود.
نمونه هائی در برخی کشورهای جهان یافت میشوند که به جای اختصاص یک شهر به مرکزیت سیاسی و اقتصادی، این دو مقوله در دو کلانشهر جدا تمرکز یافتهاند که از آن جمله شهرهای واشنگتن و اسلامآباد، مرکزیت سیاسی ایالات متحدهی آمریکا و پاکستان و نیویورک وکراچی مرکزیت اقتصادی آن دو کشور را بر عهده دارند و نمونههای دیگری را نیز میتوان در سایر کشورها سراغ گرفت.
در صورتی که جنگ بزرگ و نهایی ایران و اسرائیل آغاز شود، به مثابه آخرالزمان تعبیر میشود. در ابتدا واکنش احتمالی ایران به حملات اسرائیل به تأسیسات اتمی خویش، موشکباران بیشتر مراکز صنعتی و نظامی آن خواهد بود. سپس اهداف حیاتی و اقتصادی ایران ممکن است مورد تعرض اسرائیل قرار گیرد.
انتخابات اردن، علاوه بر سیستم نسبتی، سیستم سهمیه هم دارد. این سهمیه به عنوان کرسیهایی است که توسط قانون اردن به زنان، اقلیتهای مذهبی مانند مسیحیان و چرکسها و چچنها اختصاص پیدا کرده است.
آغامحمدخان قاجار بنیان سلطنت خود را بر بناهایی گذاشت که پیش از او کریم خان زند آنها را احداث کرده بود. او با تخریب کاخهای زندیه در شیراز، ارگ حکومتی خود را توسعه داد و در نهایت آخرین پادشاه سلسله زندیه را در جلوخان تختگاه خود به خاک سپرد.
این شهاب سنگ که از دسته شهاب سنگیهای آهنی میباشد با وزنی حدود ۱۰۰ کیلوگرم، بزرگترین شهاب سنگی است که تا کنون از این دسته شهاب سنگها رونمایی شده است.
برغم دوام زیاد دولتهای پوپولیستی، پژوهشهای سیستماتیک کمی راجع به اینکه چگونه تحت حاکمیت پوپولیستها اقتصاد توسعه یافته و عمل میکند، انجام شده است. اما به آسانی میتوان به نمونههایی دست یافت که پوپولیستها عامل ایجاد خسارات اقتصادی بودهاند.
هرگاه دولت چین یک بخش را در اولویت قرار میدهد به گونهای اجتناب ناپذیر سرمایهگذاریهای تکراری دولتهای محلی در حکم هیزمی هستند که در آتش رقابت شدید داخلی ریخته میشود.
ثبات ناشی از نظام دو قطبی آسیا که به اندازه هر کشور دیگری به امریکا هم سود رسانده، نادیده گرفته شده است. آنچه میتوانند شعله جنگ در آسیا را روشن کند کم نیستند و در راس آنها تایوان و دریای چین جنوبی قرار دارند.
اساساً اگر کسی از من بپرسد کجایی هستی، بلافاصله میگویم بوشهریام. یک کلام. با اینکه ممکن است سرجمع حتی یک سال هم در استان بوشهر زندگی نکرده ام ولی فکر میکنم سبک زندگی، علائقم، افتخاراتم، ریشهام همه اینها خلاصه در بوشهر و تنگستان و در این دیار است.
رژیم در ماجرای هفدهم شهریور 1357 به ظن بسیاری از تحلیلگران سیاسی رفتار خردمندانهتری میتوانست از خود نشان دهد. همچنان که در روزهای بعد، به سمت و سوی انجام آن حرکت نمود.
بهمنی با بهمنی در رقابت بود برای مهربانی، تواضع و اخلاق. چنانکه اکنون فروردین را آغاز شعر میدانم و تولدش را شروع خودم در دنیای واژهها. اکنون چنان آرزویم را در سینه میفشرم که مبادا کمی از کم داشتنهایش کمترم کند. فروردین تنها تولد بهمنی نیست، تولد نسلیست که آرزویشان دیدار پدری مهربان بود و اکنون شعرهایشان را بیشک مدیون او هستند.
این موضوع ذهن من را روشن کرد که اصلاً اگر ما بخواهیم معنای شعر خودمان را هم بدهیم، داریم به اذهان دیگران آسیب میرسانیم. کسانی که دوست دارند و گوش میکنند، برداشتی که ذهن خودشان دارد، باعث لذت آنها میشود نه اینکه آنها را محکوم به قبول کردن همان معنایی کنیم که در ذهن ما از آن شعر وجود داشته است.
در این یادداشت قصدم رفتن به سراغ کارنامه شاعری بهمنی یا حتی کارنامه اجتماعی شعرش نیست. این یادداشت مرور شاعرانگیِ رفتاریِ شاعری است که چون شعرهایش زلال است و چون شعرهایش مهربان. شاعری که هر چند میگوید «گاهی چنان بدم که مبادا ببینیام» اما هر آینه که از قیل و قال دنیا دلگیر باشی میتوانی در گوشه دنجی میهمان مهربانیاش شوی و برایت بخواند.
زبان در شعر بهمنی ساده و حقیقی است یعنی به همان گونه که سخن میگوید شعر میگوید. از ابهام و استعارات سخت در شعرش خبری نیست و برای یافتن مضمون خواننده را دچار سردرگمی نمیکند. شاید به جرأت بتوان گفت بزرگترین ویژگی شهر بهمنی، سهل و ممتنع بودن آن است.
ما در واقع مواجه هستیم با یک مرجع و نهادی به نام ریاست جمهوری که در قانون اساسی تقریباً ۴۰ اصل را به خود اختصاص داده است. خوب این اصولی که ما میبینیم، بیشتر مسئولیتها و تکالیفی است که بر دوش رئیس جمهور گذاشته شده، اما از اختیارات آنچنان که باید و شاید و در نظامهای ریاستی وجود دارد، خبری نیست.