در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات*
عصرانهای با طعم شعر
فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۶۸ | ۳۰ مهر ۱۴۰۳
چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر)
ماجرای سعید طوسی و مدیر مجموعه ارشاد گیلان، نشان از عدم توان سیستم برای برخورد با فسادهای اخلاقی درون حکومت دارد. فساد اقتصادی مدیران را هم که نباید کش داد و با تساهل از آن عبور میشود. رانت و فساد به نحوی با موجودیت نظام گره خوردهاست.
علل ناکارآمدی ها می توان به فاجعه بزرگ دارو در بازار سیاه اشاره کرد. تک تک اقلام دارو چه تولید داخلی و چه وارداتی مشخص است و مسیر توزیع هر یک نیز معلوم. پرسش این است که چگونه این دارو در اوج بروز بیماری واگیردار کرونا که روزانه جان صدها نفر از شهروندان و هموطنان را می گرفت دارو از بسیاری از قربانیان دریغ شد و بسیاری نیز مجبور به پرداخت ده ها برابری قیمت رسمی آن در بازار سیاه برای نجات جان عزیزانشان شدند
مبارزه با فساد باید از خواص و امثال اقازاده ها شروع شود نه اینکه وقتی مبارزه ازفساد می شود ابتدا به سراغ بازار و چهار راه استانبول برویم.
علی رغم تمامی تلاشها برای مبارزه با فساد و ناکامیهای از میان بردن آن در جامعه اسلامیمان به نظر میرسد که باید مبدأ میل به فساد را در خود و در قاعده گذاریهای بازیگران نهادهای سهگانه مذکور جستجو کرده و به اصلاح آنها بپردازیم و نه جامعه و آنچه در عرصه عمومی میبینیم زیرا به سخن استاد جوادی آملی «ظاهر مردم، باطن مسئولان است».
تا زمانیکه بهجای مقابله با فساد، فقط مبارزه با مفسد را در دستور کار قرار میدهیم و همچنین تا زمانیکه بیتالمال در اختیار نهادهای انتصابی و غیرپاسخگو قرار میگیرد، آش همین آش است و کاسه، همین کاسه!
تاریخ و تجربه نشان داده جوامعی به سوی سقوط و تباهی حرکت میکنند که فساد و دروغگویی که همزاد یکدیگر هستند در آن جوامع رونق پیدا کند. عامل اصلی بروز و شروع فساد در هر جامعهای، شرایط ناگوار و سخت اقتصادی است.
حکومتها برای دوام و حفظ اقتدار خود ناگزیر به ارتقاء سلامت اداری و مقابله با فساد هستند. در این زمینه در نظام جمهوری اسلامی بطور مشخص و در اجرای اصل ۱۲۳ قانون اساسی، قانونی تحت عنوان «ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد» را در ۳۵ ماده در تاریخ ۱۹/۹/۱۳۹۰ به تصویب رسانده است.
ما امروز بایستی نهاد غارتگری را به عنوان یک نهاد باستانی به رسمیت بشناسیم. آنچه که بینهایت خطرناک است آن است که یک خشونت درنده خویی و قتل و غارتی که در گذشته به عنوان یکی از نهادهای بشری، توسط نیاکان ما انجام میگرفته در حال حاضر نیز توسط انسانهای متمدن پیگیری شود.
اگر افراد این طور تربیت شوند که منافع ملی و کشور برای آنها مهم باشد نه منافع حقیر شخصی، دیدگاه آنان متفاوت میشود و به جای خود، جامعه را خواهند دید و فساد نمیکنند.
آژانسهای مبارزه با فساد (Anti-Corruption Agencies) بدون شک نقشی حیاتی در شناسایی، مبارزه و کاهش انواع فسادهای مالی، از جمله پولشویی، اختلاس، فاینانس تروریزم و یا رشوه دارند. این آژانسها به دلیل عدم وابستگی دولتی و به کارگیری مکانیزمهای مختلف ردیابی، شناسایی و یا استرداد، نقش بسیار موثر و غیر قابل انکاری را در مقابله با فساد سیستماتیک ایفا مینمایند.