در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
ساختار کنونی گفتگوها بر پایه منطق «همه یا هیچ» استوار است که هر دو سوی را ناچار میکند تا همه خواستههای خود را به طور کامل محقق کنند یا از گفتگو بیرون شوند. این رویکرد فضای کمی برای نرمش پذیری و یافتن راهبردهای نوآورانه برجای میگذارد.
مرحوم آیتالله صالحی نجف آبادی (صاحب کتاب شهید جاوید و دهها اثر ارزنده و ترجمه برگزیده قرآن کریم در سال ۱۳۹۵) به روزنامه آمد و نامه مفصلی را که به آقای هاشمی رئیس مجلس نوشته بود، برای چاپ در روزنامه ارائه داد. در آن نامه اثبات کرده بود که براساس آیات قرآن و سنت رسولالله و روش پیشوایان دین، این کار تصمیمی اشتباه و به زیان منافع ملی بوده است.
دیگر وقت آن رسیده است تا یک بازنگری جدی در نظام انتخاباتی کشور صورت بگیرد تا کشور از حضور شایستگان محروم نشود. در واقع باید به گونهای برنامهریزی شود که گروههای سیاسی به جای اینکه نگران تایید صلاحیت خود توسط شورای نگهبان باشند، نگران جلبتوجه افکار عمومی و عمل به وعدههایشان باشند
مقابله با خشونت و مهار آن، قبل از هر چیز نیازمند یک عزم جدی است و مسوولان رده بالای کشور باید بپذیرند که مقوله خشونت به یک بحران جدی در جامعه ایرانی بدل شده و باید از طریق راهکارهای تخصصی و علمی، این روند مدیریت شود. برای این منظور بد نیست، نمادهای خشونت در جامعه دستهبندی و انواع خشونتها در جامعه بررسی شود.
انتشار رای دیوان عدالت اداری در خصوص قانونی نبودن احراز پست شهرداری تهران توسط علیرضا زاکانی، بار دیگر جایگاه ابهام برانگیز وی در مدیریت شهری پایتخت کشور را مورد مناقشه قرار داد.
این روزها با فرارسیدن سالروز حصر خانگی آقایان شیخ مهدی کروبی و مهندس میرحسین موسوی و سرکار خانم زهرا رهنورد، بار دیگر موضوع چیستی و چرایی این محدودیت مورد بحث و مناقشه قرار گرفته است.
بهترین داستانها و رمانهای ماندگار با تم جنگ و صلح و جنگ گریزی و صلحجویی نوشته شده و تقدیم به وجدانهای بیدار در جوامع بشری شده است. آثار برجسته سینمایی و موسیقیایی به ویژه در شکل سمفونی صلح و همچنین گونههای فاخر هنرهای تجسمی در این زمینه کم نیستند.
بدون شک میتوان برای بزرگداشت روز تهران مجموعه پرتعدادی از مناسبتها را پیشنهاد کرد و در دفاع از هر یک از آنها شرحی مفصل نوشت. اما همانگونه که گفتم، انتخاب روز چهاردهم مهر همچنان قابل دفاع است.
اصلاحطلبان ضمن اینکه از قدرت به دور هستند، گویا بیبرنامه و نا امید هم هستند و خبری از برنامه برای آینده از سوی این جریان سیاسی به گوش نمیرسد. تک و توکی از فعالان این جریان نقادانه خواهان خوداصلاحی و تعریف راهبرد جامعه محور هستند. از محمدجواد حقشناس، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و نماینده مردم تهران در شورای پنجم خواستهایم تا نقطه نظرات خود را درباره آخرین شرایط جریان اصلاحات و اصلاحطلبان با ما در میان بگذارد. آنچه میخوانید مشروح یک گفتگوی کوتاه است.
زیر پل خیابان کریمخان ساختمانی قدیمی و سه طبقه گرفتند و پس از چند ماه روزنامه منتشر شد. انصافا دبیران کاردانی در روزنامه مشغول شدند. نمیشود این را نادیده گرفت که در روزنامه اختلافات زیادی در طول زمان ایجاد شد. فضای کشور اصلاحطلبانه بود. روزنامه باید به بخشی از اصلاحات که شعبه اعتماد ملیاش بود، بپردازد. طبعاً تنش ایجاد میشد.
از اولین روزهای شهریور ۱۳۸۴، به دنبال روزنامهای که به عنوان مؤسس و مدیرمسئول آن معرفی شده بودم، با جمعی محدود تشکیل جلسه داده و به همراه آنها به صورت مستمر درصدد جذب همکاران فنی، روزنامه نگار و تشکیل هیئت تحریریه و یافتن جا و تجهیز مکان بر آمدم. کمتر از دو ماه بعد شورای سردبیری پس از یافتن دفتر و تجهیز آن شکل گرفت.
روزنامه اعتماد ملی هم از حیث حرفهای و هم به دلیل رویکردی، اثرگذار بود و در دوره زمانی کوتاه انتشارش خوش درخشید؛ هر چند به دلیل انسداد فضای سیاسی، جوانمرگ شد.
هویت تهرانی، یک هویت ایرانشهری است. چراکه در نتیجه یک تعامل زیستی طولانی مدت، عناصر هویت ایرانشهری را درک و آنها را بومی ساخته است. آنگونه که خدشه پذیری هر یک از آنها میتواند بخشی از هویت ایرانشهری را خدشه پذیر سازد.
آیت الله صافی گلپایگانی با نزدیک به ۱۰۳ سال سن، خطر و ریشه خطر را به درستی تشخیص داد و بیاعتنا به این که سخنش ممکن است تلخ و ناگوار جلوه کند، حرفی که به اعتقادش و البته به درستی، حق و راست است را به زبان آورد، درگذشت آیتالله صافی گلپایگانی، فقدان یک روحانی پایبند بر اصول است.
مظالعه مبنایی آن چیز که به انقلاب مشروطه، جنبش ملی شدن نفت و در نهایت انقلاب اسلامی منتهی شد نشان دهنده آن است که جامعه، حتی در پائینترین سطح اجتماعی خود دغدغههایی مترقی داشت و آن را در الویتهای روزمره خود قرار داده بود. در تمام این جنبشهای اجتماعی طبقه متوسط به پایین جامعه بود که میدانداری رویدادها را بر عهده داشت و او بود که به جای نان، به آزادی اندیشه و رای اندیشید.