نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات*
عصرانهای با طعم شعر
فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۶۸ | ۳۰ مهر ۱۴۰۳
چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر)
احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر)
نگاهی به جریان پایتختگزینی در تاریخ ایران | غلامحسین تکمیل همایون
در پایتخت گزینیِ تهران | مرتضی رحیمنواز*
تهران و چالش انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی*
جامعه مدرن، اصولا، شادی را جایگزین سوگ میکند. تحرک و شادابی را جایگزین خمودگی و عارفمسلکی میکند. چون میخواهد بسازد و پیش برود. با شتابی بیش از آنچه که پیشبینی میشد. در جهان مدرن، تا حد ممکن، از سوگها کاسته میشود و بر شادیها و جشنوارهها افزوده میشود. جالب است که پیدایش جشنوارهها در شهرها و کشورها، درست مثل تکامل ادبیات به سمت جهان مدرن است.
بهانه گفتگو با دکتر احسان شریعتی بسیار است. نگاه ژرف و جامع او به مسائل باعث شده تا در حوزههای مختلف و گاه متفاوت بتوان پای صحبتهای او نشست. دیدار و گفتگو با ایشان برای من همواره ارزشمند و مغتنم است به ویژه وقتی سخن از جنبش دانشجویی به میان آید. دکتر احسان شریعتی به سبب نسبتی که با یکی از شهدای واقعه ۱۶ آذر ۱۳۳۲ دارد، بیش از هر کس دیگر به منابع دست اول دسترسی دارد. خوانش او از این ماجرا نیز بایستی مهم قلمداد شود. با او گپی کوتاه در باره این روز و ماجراهای پس از آن داریم.
نگاه محمد ترکمان به وقایع تاریخی به ویژه تاریخ معاصر و نهضت ملی ایران، نگاهی ژرف و موشکافانه است. با او درباره هر موضوعی که سخن بگویید، بدون شک در یافتهایی خواهید داشت که تا پیش از آن گفتگو به آن دست نیافته بودید. گفتگو از ۱۶ آذر بهانهای بود تا ضمن تجدید دیدار، با نقطه نظرات چالشی او در این زمینه بیشتر آشنا شویم
اولین صدای اعتراض علیه رضا خان دیکتاتور وقت در سال ۱۳۱۶ در این مکان بهمت ۵۳نفر از روشنفکران مشهور آن زمان مثل تقی ارانی ،انور خامه ای،بزرگ علوی و خلیل ملکی بلند شد و همه در زندان قصر محبوس شدند.
حدود چهار ماه پس از وقوع کودتای ۲۸ مرداد، در آذر ۱۳۳۲ دانشجویان دانشگاههای مختلف کشور در اعتراض به روند حاکم و در واکنش به دادگاه دکتر محمد مصدق و همزمانی آن با از سرگیری روابط سیاسی و اقتصادی ایران با بریتانیا، به مجموعه تجمعهایی در کشور دامن زدند که تبعات سیاسی فراوانی به همراه داشت.
مردم ايران از صميم قلب خواستار حفظ حرمت دانشگاه و دانشجو هستند و حفاظت از اين فضا را از مسوولان طلب ميكنند. اما طي ماهها و هفتههاي اخير رفتارهاي نامناسب و رويكردهاي غلط در مواجهه با مطالبات دانشجويان و دانشگاهيان در پيش گرفته شده است
با حمله اعراب به ایران و انقراض سلسله ساسانی، دو اتفاق مهم به وقوع پیوست. نخست آنکه تیسفون عظمت و شکوه خود را از دست داد و دوم آنکه ایران تا قرنها از داشتن پایتختی یگانه و ملی محروم ماند.
حضور تهران در مرکز سیاسی سه دوره مهم تاریخی قاجاریه، پهلوی و جمهوری اسلامی چهره این شهر را دستخوش تغییرات عمدهای نموده، بهگونهای که هم میتوان در آن سراغ آثار و بناهای تاریخی را گرفت و هم در سطحی وسیع شاهد ساختمانها و عمارتهای مدرنی بود که نظیرشان در هیچ نقطه دیگری از کشور دیده نمیشود.
نمونه هائی در برخی کشورهای جهان یافت میشوند که به جای اختصاص یک شهر به مرکزیت سیاسی و اقتصادی، این دو مقوله در دو کلانشهر جدا تمرکز یافتهاند که از آن جمله شهرهای واشنگتن و اسلامآباد، مرکزیت سیاسی ایالات متحدهی آمریکا و پاکستان و نیویورک وکراچی مرکزیت اقتصادی آن دو کشور را بر عهده دارند و نمونههای دیگری را نیز میتوان در سایر کشورها سراغ گرفت.
آغامحمدخان قاجار بنیان سلطنت خود را بر بناهایی گذاشت که پیش از او کریم خان زند آنها را احداث کرده بود. او با تخریب کاخهای زندیه در شیراز، ارگ حکومتی خود را توسعه داد و در نهایت آخرین پادشاه سلسله زندیه را در جلوخان تختگاه خود به خاک سپرد.
اگر قرار باشد امارات ادعاهای خود را دنبال کند و نهایتا زمینه سیاسی مناسبی در اثر عدم توازن در سیاست خارجی ایران به ناحق در شورای امنیت نیز فراهم شود، محتمل است که امارات و حامیان آن بر سوء استفاده از ماده 36 از فصل 6 منشور ملل متحد متمرکز شوند.
هویت یابی برای لکه های زیستی در پهنه ای که هزاران سال تحت قیمومیت و مالکیت یکی از مهم ترین و بزرگترین تمدن های تاریخی جهان قرار داشت، بسیار دشوار و نتایج آن نیز از پیش تعیین شده است.
دادههای تاریخی موجودیتی صرفا در متن تاریخ دارند اما حضور اجتماعی و امروزی آنها نیازمند آن است که در متنی اجتماعی و امروزی زیست کرده و از گذشته به امروز بیایند. نقش نهادهای مرتبط با تاریخ و میراث فرهنگی در همین سرمایهسازی و برنامهریزی برای حضور اجتماعی است.
آب به عنوان محدودترین عامل، در تولیدات این بخش تأثیر بسزایی دارد. مجموعه این شرایط باعث میشود که وضعیت بهرهبرداری از منابع آب در وضعیت مطلوبی قرار نداشته باشد و ضرورت تدبیراندیشی برای کاهش وابستگی معیشتی کشاورزان به فعالیتهای آب بر، بیشتر احساس شود.
اگر شما به تاریخ عربستان نگاه کنید متوجه میشوید که آنها اقوامی بادیهنشین و فاقد مدنیت بودند. این قبایل به صورت پراکنده زندگی میکردند و همواره هم با یکدیگر در جنگ بودند و همدیگر را غارت میکردند.
داریوش هخامنشی نخستین ناوگان دریایی ایران را پایهگذاری کرد و آن را در پهنه آبی خلیج فارس به حرکت درآورد. پس از آن اسکندر مقدونی نیز که از تصرف ایران فراغت یافته بود، در پی گشودن هندوستان برآمد و از زمین و دریا به سوی آن حملهور شد.
آبهای نیلگون جنوبی ایران زمین به نام «دریای پارس» یا «خلیج فارس» با بیش از ۵ هزار سال سابقه تاریخی، از دوران بابلیها تا به امروز، همواره در اسناد تاریخی و نقشههای جغرافیایی بین اقوام و ملل مختلف از ترک و تازی، آسیایی و اروپایی به نام مقدس «خلیج فارس» نامیده شده است. اما استعمارگران […]
ایران هیچ گاه و حتی در تیرهترین شرایط سیاسی و اجتماعیاش لحظهای از تاکید بر حاکمیت خود بر جزایر سهگانه خودداری نکرد و حکومتهای عربی نیز تا سالها هیچگونه ادعایی بر این جزایر نداشتند و حتی همان شیوخی که انگلیسها به نام آنان جزایر را در اشغال گرفته بودند تا سالها علاقهای به دخالت در امور جزایر ایرانی نداشتند.
در صدا و سیما، نشریات و هزاران جای دیگر نیز با غروری عجیب این نام شنیده میشود، خلیج همیشه فارس. انگار که خود ما نیز در ته دلمان به فارس بودن نام این خلیج شک داریم.
جدا از موقعیت طبیعی، جایگاه ایران از منظر جغرافیای انسانی و تاریخی نیز در این پهنه حائز اهمیت است. اعراب این منطقه اقوامی مهاجر هستند که به ویژه از عهد ساسانیان طی روندهای خودخواسته یا اجباری به این منطقه مهاجرت کرده و در آن ساکن شدند.
حضور تاریخی ایران در پهنه آبی خلیج فارس و مناطق جغرافیایی همجوار آن، از سابقهای هزارانساله برخوردار است. در میان اسناد و نقشههای تاریخی، حق حاکمیت تاریخی ایران نه تنها بر پهنه آبی و گذرگاههای خلیج فارس، بلکه بر جزایر و سرزمینهای پیرامونی آن در ادوار مختلف به رسمیت شناخته شده است و مخدوش کردن آن با هر عنوان و دلیلی منافی این حق تاریخی نیست.