در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات*
عصرانهای با طعم شعر
فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۶۸ | ۳۰ مهر ۱۴۰۳
چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر)
این روزها ماجرای مسمومیت دانش آموزان بیش از هر مساله دیگری اذهان جامعه را به خود مشغول کرده است؛ اما تکرار این موضوع به شهرهای مختلف و عدم ارائه نتایج شفاف و قطعی توسط نهادهای ذی ربط، نگرانی خانوادهها را بیش از پیش کرده است.
معیشت میلیونها ایرانی تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته است. از طرفی هم دوگانگی وجود دارد که افراد خاص دسترسی داشته باشند و بحث اینترنت طبقاتی مطرح میشود! اینکه مسئولین هم بتوانند پشت سرهم توییت بزنند و هم بتوانند در اینستاگرام نظراتشان را مطرح کنند اما مردم دسترسی نداشته باشند این مصداق عین تبعیض است که با اصل سوم قانون اساسی در تضاد است.
سوالم درباره افزایش بودجه صداوسیما از مسئولین این است در شرایطی که بودجه این سازمان شاید ۱۰ درصد همین میزان بوده چه عملکردی داشتهاند؟ در راستای بیانات مقاممعظم در خصوص تاکیداتی که داشتند، خروجی و نتیجه کارشان چه بوده است؟ عملکرد این سازمان در جهت تبیین مواضع انقلاب اسلامی چه بوده است؟
نماینده مردم چابهار در مجلس گفت: از آقای رییس جمهور می خواهیم آن نگاه ویژه ای که ادعا می کردند در مورد مردم سیستان و بلوچستان دارند را تبدیل به نگاه عادی کنند و معضل سوخت، نان و دارو را که عرصه را بر مردم این استان تنگ کرده است، مرتفع کنند.
دولت مشخصاً در عدم اجرای تکلیف قانونی مبنی بر تامین سبد کالاهای خانوارها در بستر کالابرگهای الکترونیکی با قیمت شهریور ۱۴۰۰ خلاف قانون عمل میکند و شاهدیم مجلس هم رویکرد نظارتی خودش را تا این لحظه طی نکرده است.
یک نماینده مجلس شورای اسلامی گفت: آنچه که امروز از سوی برخی از همکاران مشاهده میکنیم، پدیده بسیار ناراحتکنندهای است و کار به جای رسیده که رئیس قوه قضائیه از گفتگو صحبت میکند و کسانی که رسالت نمایندگی مردم را بر دوش دارند و باید بانیان ایجاد فضای گفتگو باشند، اینگونه حرف میزنند
دسترسی مسئولان به فضای مجازی هنوز برقرار است. ما هنوز می بینیم مسئولین خودشان توییت می زنند و فعال هستند اما مردمی که الان معیشت شان از طریق پلتفرم های فضای مجازی است دچار چالش شده اند.
چرا و بر چه اساسی هزینهای که میتوانست صرف سلامت مردم بلوچستان شود، به افرادی خاص اختصاص یافت و تعدادی را به قطر فرستادند؟