نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات*
عصرانهای با طعم شعر
فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۶۸ | ۳۰ مهر ۱۴۰۳
چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر)
احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر)
نگاهی به جریان پایتختگزینی در تاریخ ایران | غلامحسین تکمیل همایون
در پایتخت گزینیِ تهران | مرتضی رحیمنواز*
تهران و چالش انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی*
پوتین اساسا هیچ رقیبی را تحمل نمی کند. در اولین دوره ای که وی با رام کردن یلتسین نامزد ریاست جمهوری شد رقیبی جدی داشت به نام لبدوف که او هم از قضا و شاید به رضای رقیبش در حادثه سقوط هلیکوپتر کشته شد
آنچه به آن اتفاق خصلت ویژه بخشید، علاوهبر غافلگیری، نادربودن آن بود. در طول ۲۴ سال حکمرانی یکهتازانهٔ ولادیمیر پوتین، اقتدار او اینچنین به چالش طلبیده نشده بود. اکنون این تصور که تهدیدی متوجه اقتدارگرایی پوتین نیست و سلطهٔ او خللناپذیر است، فرو پاشیده است.
نخستین نکتهای که میتوان گفت، آن است که آن تحولات، تأثیر منفی بر جایگاه سیاسی پوتین خواهند گذارد. او در طی دو دههای که رهبری بلامنازع روسیه را در دست داشته، همواره تلاش نموده در هیبت رهبری مقتدر، مسلط، قاطع، مصمم و قدرتمند ظاهر شود. کمترین تأثیر اقدام «پریگوژین»، خدشهدار کردن آن هیمنۀ نیرومند و پرصلابتی بود که پوتین همواره سعی کرده از حکومتش بسازد.
بد نیست به عنوان یک سرگرمیِ میانمتنی برای مثال یک فقره از کارهای پریگوژین در این حرفه را بگویم تا حساب کار دستتان بیاید. پریگوژین وقتی میخواست یکی از رقیبانش را از میدان به در کند، ترتیبی داد تا یک سفارش ساختگی برای غذای مهمانی به رقیبش بدهند
پوتین نتوانست کودتا را پیشبینی کند. در نظامهایی که گفتگو و آزادی بیان و اظهار علنی احساسات ممکن نباشد، همین میشود که حاکم از شناخت جامعه خود نیز غافل میگردد و به یکباره با وضعی مواجه میشود که ذهن و روان او از آن غافل بوده است. در ساختاری که سرآشپز خود را به فرماندهی […]
در ایران در زمان سرکوب اعتراضات مردمی، در موقعیت های مختلف، افرادی که نشانه رسمی و نظامی و انتظامی و ... نداشتند، و مثلا مورد اعتماد مقامات بودند، تحت عنوان «لباس شخصی-ها» به صورت باصطلاح «آتش به اختیار»، به جان و مال مردم می افتادند. اینان حتی گاه شامل اراذل و اوباشی زندانی می شدند
با فروپاشیی قدرت جهانیی روسیه، پیشرفت ناتو و غرب در منطقه بیشتر و بیشتر خواهد شد و آنگاه در اولین فرصت نوبت پروندهسازیی بینالمللی برای شرکای روسیه در جنگ خواهد بود.
اوضاع روسیه بیش از پیش بدتر و بدتر میشه، سرنوشت خودتون رو به روسیه و پوتین احمق گره نزنید
مشکلات درونی روسیه به خودش مربوط است. ۲۵ هزار نیروی واگنر کشته شوند، یا همه اکراینیهایی که تا بهحال توسط همین گروه مزدور کشته شدهاند، جز تأسف چیزی برای ما نداشته.