پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
فوری ترین پاسخ ایران این است که حاکمیت روسیه بر جزیره اشغالی کریمه را بی اعتبار شمرده و تجاوز این کشور را به دیگر اراضی اوکراین محکوم کند..
چرا عراق بندری را که این همه در آن سرمایهگذاری کرده خود بیارزش کند؟ عراق حتی از پذیرش کامیونهای ایرانی در خاک خود طفره رفته، بار تحویلی در مرز تخلیه شده و با کامیونهای عراقی حمل میشوند
آرمانگرایی، عملگرایی، فقه. رمضانی یکی از اولین کسانی بود که به پدیدههایی چون نقش تشیع در خلیجفارس و رشد تروریسم بهعنوان یک ایدئولوژی با دقت نگاه کرد. این پیشرفت یک محقق است
بیانیه اخیر تهران و پکن نشان داد که انتخاب بزرگتر چینیها، عربستان و شورای همکاری خلیج فارس تا ایران!
حشدالشعبی و امثالهم تا زمانی با ما هستند که برایشان سود داشته باشیم، اما برخی مفاهیم به حدی برای آنها مهم است که قید هر سودی را میزنند و برایش جان میدهند، مانند بحث هویت عربی
راه سوم استقامت بر راه اصلاحی است. این راهبرد متضمن سه شرطویژه است. یکم درستی و اصالت راه انتخابی است. چه بسا راهِ اصلاحی انتخابی خود بیراهه باشد. بنابراین، اصالت و درستی آن شرط است. دوم آزمون میزان صداقت راهنمایان به این راه است. بیگمان آنان از ناکجاآباد نیامدهاند و بیتاریخ نیستند. پس مردمان در ارزیابی اصالت راهی که آنان نشان میدهند به پیشینهی آنان نگاه میکنند.
آری در همین همسایگی و آن سوی خلیج فارس، از قطر تا امارات و عربستان از برگزاری جام جهانی فوتبال تا خرید باشگاه های بزرگ و آوردن ورزشکاران و هنرپیشه های بزرگ، در پی نمود نام و تبلیغ کشورشان هستند تا قابلیت و برندهای نداشته اشان را نمود
اما بد نیست یک نکته را به وزرای ورزش، کشور، وزارت خارجه یا هر وزیر و مسئول دیگری یادآوری کنم و آن این که اگر آنها سرشان گرم کارهای دیگری است که آن هم باجوانان سروقد و دلیر و مظلوم وطن در پیوند است، جوانان ایران بیکار ننشسته اند.
میر علی اصغر الموسوی: در جستجوی علت شاید فراموش نکرده باشید که در یاداشتهای سابق اینجانب به کرات در مورد استراتژی عدمی وپیش نیاز آن یعنی سیاست تهاجمی ضمن بحث در ابعاد آرمانی و ایدئولوژیکی وتعارضات آن بامنافع ملی اعتقاد خود مبنی بر انقضای تاریخ مصرف این استراتژی را بعداز فروپاشی شوروی عرض کردهام.
متأسفانه سیاستگزاران و مقامات تصمیمگیر داخلی بر این باورند که جناحها در امریکا تفاوت چندانی ندارند و نباید نرمش و تعامل را برای حل مسائل نشان داد، همین نگاه سبب گردید که در زمان اوباما تنها برجام مورد پذیرش قرار گیرد.