در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات*
عصرانهای با طعم شعر
فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۶۸ | ۳۰ مهر ۱۴۰۳
چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر)
در صورتی که جنگ بزرگ و نهایی ایران و اسرائیل آغاز شود، به مثابه آخرالزمان تعبیر میشود. در ابتدا واکنش احتمالی ایران به حملات اسرائیل به تأسیسات اتمی خویش، موشکباران بیشتر مراکز صنعتی و نظامی آن خواهد بود. سپس اهداف حیاتی و اقتصادی ایران ممکن است مورد تعرض اسرائیل قرار گیرد.
اکنون رسانه ملی که می توانست یک مولفه قدرت باشد اما کارکردی موریانه وار برای قدرت و برای براندازی نرم یافته است. یکی دیگر از دلایل بی اعتباری رسانه های دولتی به ویژه صدا و سیما این است که انسانیت، موضوعیت و محوریتی در این رسانهها ندارد
نتانیاهو در سال ۲۰۱۰ حکومت ایران را نیز «عمالیق جدید» خوانده بود و در آخرین مجمع عمومی سازمان ملل نیز تلویحا ایران را به حمله اتمی تهدید کرد
همیشه از این گونه استدلالها استفاده کردهایم و هنگامی به موضوع پرداختهایم که دیر شده و فایده نداشته است
سرگی سوملنی کارشناس برجسته مسائل اروپا در ارزیابی خود از عملیات طوفان الاقصی در شبکه اجتماعی ایکس این گونه می نویسد: روسیه به وضوح پشت این موضوع است.
دولتهای مقتدر کشورهای مسلمان این روزها اهرمهای مختلفی برای فشار بر طرفین درگیری خصوصا اسرائیل دارند که در صورت به میدان آوردن این اهرمها بازگشت آرامش به منطقه دور از دسترس نیست.
بین سطور مواضع و سیاستهای آمریکا و اسرائیل، نگارنده را تا این لحظه به این جمع بندی میرساند که فعلا "تصمیمی" برای تسری جنگ به جبهههای دیگر با حزب الله و ایران وجود ندارد
آیا جنگی بزرگ در پیش است که شعله هایش همه خاورمیانه را در خواهد نوردید؟
این رفتارهای بیسابقه اولا حماس و حامیانش را از یک میلیشای در حال دفاع از سرزمین اشغال شده به یک سری انسانهای ترسناک که بایست به شدت با آنها برخورد شود مبدل نمود.
بیش از یکدهه میشود که من این پرسش ساده را مطرح کردهام که «رسالت نابودی اسرائیل را چهکسی بر عهدۀ ایران اسلامی گذارده
نیم قرن پس از آن روزها و بعد از پایان سلسله جنگ های کلاسیک عرب ها با اسرائیل، دولت یهود در مخمصەی جنگی بزرگ مقیاس افتاده است.
در قضیه ۵۰سال پیش صحرای سینا دوباره به مصر باز گردانده شد؛ اما اینبار هنوز قضاوت درباره ابعاد حمله غافلگیرانه مقاومت فلسطین زود است.
بیش از یکدهه میشود که من این پرسش ساده را مطرح کردهام که «رسالت نابودی اسرائیل را چهکسی بر عهدۀ ایران اسلامی گذارده
این رژیم ادعا داشت با تسلط نظامی و زورگویی میتواند تا ابد فلسطینیان را در قفس نگهداشته، از قطعنامههای سازمان ملل سرپیچی نموده و با بستن قراردادهای صلح با سران کشورهایی استبدادزده، میتواند حاشیه امنی برای خود بسازد.