آیت الله بهشتی

🗓️ اطلاعیه:

مراکز فروش دوهفته نامه نیم‌روز در تهران و شهرستان‌ها

امروز : پنجشنبه, ۱ آذر , ۱۴۰۳
برابر با : Thursday - 21 November - 2024

::: 3395 ::: 0

: آخرین مطالب

خاطره زیبا از شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی

گفتند حالا که «مرگ بر شاه» همه‌گیر شده؛ شعار جدید بدیم. «شاه زنازاده است، خمینی آزاده است». آشفته شده‌بود. گفت: رضاخان ازدواج کرده، این شعار حرام است. از پلکان حرام که نمی‌شود به بام سعادت حلال رسید. از بهشتی پرسید؛ روحانی هم می‌تونه تو شورای شهر بره؟ گفت: روحانی همه جا می‌تونه بره به شرط […]

خطر استفاده ابزاری از شخصیت ‌ها»

زمانی که موضوعات، شخصیت‌ها و اسطوره‌های یک کشور از جایگاه رفیع خود تنزل داده شوند و برای موضوعات سیاسی، ‌جناحی و گروهی به کار گرفته شوند باعث قطع ارتباط جامعه با سرمایه‌های واقعی خود می‌شود

سیدمحمد حسینی‌بهشتی : مسلمان بودن و مسلمان زیستن را بر مردم تحمیل نکنید

بزرگ‌ترین اصل بعد از پیروزى یک انقلاب چیست؟ تداوم همان انقلاب. همان‌طور که مردم ما با آزادى به‌راه اسلام آمدند و رهبرى اسلام را پذیرفتند، همان‌طور که حتى یک مسیحى ارمنى رهبرى عالى اسلامى ما را آزادانه پذیرفت

فرهاد فخرآبادی : نگاهی به زندگی شهید بهشتی از تولد تا شهادت

شاید یکی از بهترین تعاریف درباره شهید سیدمحمد حسینی‌بهشتی را بتوان در پیامی مشاهده کرد که اکبر هاشمی‌رفسنجانی، دوست و همراه قدیمی او در مبارزات پیش از انقلاب و حزب جمهوری اسلامی به‌مناسبت کنگره بزرگداشت شهید بهشتی در اسفند 1390 ارائه کرد. هاشمی در پیام خود دوست قدیمی را «یک روحانی تاثیرگذار در مجموعه‌های دانشگاهی، یک دانشگاهی به تمام معنا در حوزه‌های علمیه و مصداق واقعی روشنفکری دینی» معرفی می‌کند.

شهید «بهشتی»، انفجار هفتم تیر و دمکراسی

صادق زیباکلام: اگر «بهشتی» و «مطهری» زنده می‌ماندند؛ آیا «دمکراسی» سرنوشت دیگری پیدا میکرد؟

قبل از انقلاب و به‌واسطۀ مبارزه با رژیم محمدرضاشاه پهلوی، آن دشمنی‌ها خیلی فرصت بروز وظهور پیدا نکرده و همچون آتشی به‌زیر خاکسترپنهان مانده بودند. بعد از انقلاب، آن آتش فوران کرد و هر چه بر سر راهش بود را به آتش کشید.

روحانیت شیعه به کدام سو می رود؟ از «امام موسی صدر و بهشتی و طالقانی» تا «علم الهدی و احمدخاتمی و نقدعلی»!

این که بخشی از زنان جامعه ایران را به خاطر بی حجابی، مرتبط مستقیم شبکه های معاند و گروهک های نفاق بنامند یا از اعدام یک جوان - حتی اگر گناهکار و مجرم هم باشد - این چنین به وجد آیند و حتی آن را را مبارک بدانند، واقعاً در کجای تاریخ روحانیت شیعه سابقه داشته است؟ آیا اگر آیت الله بروجردی، علامه طباطبایی، آیت الله بهشتی، آیت الله طالقانی، شهید مطهری و امام موسی صدر زنده بودند این ادبیات را به کار می بردند؟