نوازندگان ارمنی، برای صلح در تختجمشید، مینوازند | محمدجواد حقشناس
ثبت جهانی درههای خرمآباد، گامی بزرگ در مسیر انسجام ملی و توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
بدرود با خالق «قلندرخونه»
وزارت میراثفرهنگی، پرچمدار بازتعریف «ایران» بهعنوان یک تمدن بزرگ است | محمدجواد حقشناس
گهرپارک سیرجان؛ نگین درخشان گردشگری | محمدجواد حقشناس
پس از شی جین پنگ | تایلور جوست و دانیل ماتینگ لی (ترجمه: رضا جلالی)
گویا، لمپنیسم بودن مُد شده | ندا مهیار
ملکالمتکلمین روشنفکر مشروطه | ندا مهیار
چین در اوکراین به دنبال چیست؟ | دا وی (ترجمه: رضا جلالی)
روز خبرنگار، گفتوگوی آینده با گذشته | محمدجواد حقشناس
وقتی دانش در حصر میماند | ندا مهیار
جامعهشناسی جنبش مشروطه از منظر قواعد فیزیک اجتماع | سعید کافی انارکی (ساربان)
تمجید فرانسویها از توسعه سیاسی در ایران مشروطه | علی مفتح*
از هرات تا هشتادان | محسن روحیصفت*
پیشزمینه شکلگیری جنبش مشروطیت در ایران | فریدون مجلسی
ترور نافرجام محمدعلیشاه، پساز شهادت ملکالمتکلمین | شیرین بیانی
پس از یک قرن سکوت | مریم مهدوی اصل*
در خدمت ایران | شیرین بیانی
چگونگی تألیف «تاریخ انقلاب مشروطیت ایران» از نگاه کوچکترین فرد خانواده
ملک المتکلّمین و آرمانش | شیرین بیانی* (اسلامی نُدوشن)
شیرین بیانی، نتیجه فرهنگ تاریخساز ملکالمتکلمین
روسیه نفوذ خود را در منطقه خارج نزدیک* از دست میدهد. | جفریمان کف (ترجمه: رضا جلالی)
استرداد؛ روایت یک عقب نشینی یا تولد یک فضیلت؟ | روزبه کردونی
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
رضاشاه، مهاجری در زمین خود | ندا مهیار
راههای جلب اعتماد مردم | محمدجواد حق شناس
شکست تکرار ۲۸ مرداد
مراقب بلندگوهایی باشیم که اجزای جامعه را رو در روی هم قرار میدهند
نقد طرح دو فوریتی الزام دولت به شکایت از آمریکا و اسرائیل | دکتر سید محمود کاشانی*
درنگی بر موضوع بازگشت اتباع افغان به کشورشان | ندا مهیار
جنگ اسرائیل با ایران در کانون بحران | ندا مهیار
اقامتگاه های بوم گردی؛ از گذشته تا فردا | پورنگ پورحسینی
ظرفیتهای بومگردی در احیای اکوسیستمهای آسیبدیده طبیعی با مشارکت جامعه محلی | علی قمی اویلی*
گردشگری جامعه محور هدیه ایران به گردشگری جهانی | سید مصطفا فاطمی*
بومگردی و احیای پیوندهای روایی در ایران | روزبه کردونی
روستاگردی، تجربه اصالت در طبیعت | ندا مهیار
در باب کورتکس آسیایی و اروپایی | علی مفتح
بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی)
به وقت گرهگشایی ازمذاکرات
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
دلیل در اوج ماندن دلار برغم اقدامات مخرب ترامپ | اسوار پراساد (ترجمه: رضا جلالی)
لنجهای چوبی، نماد هویت فرهنگی | محمدجواد حقشناس
جهنم در فومن؛ یک پروژه و چند نکته | علی مفتح
جزیره آزاد هسته ای | حشمتالله جعفری*
خردادگان، بیداری طبیعت و انسان | ندا مهیار
جنبش بوم گردی | نعمت الله فاضلی
تصمیم برای تغییر نام خلیج فارس خود تاییدی بر اصالت نام آن است | علی مفتح
ایران را بهتر بشناسیم | محمدجواد حقشناس
ظهور استعمار «جهش یافته» در هم آغوشی تاج و تاراج | ابوالفضل فاتح
سخنان ترامپ در عربستان | سید محمود صدری
گفتند حالا که «مرگ بر شاه» همهگیر شده؛ شعار جدید بدیم. «شاه زنازاده است، خمینی آزاده است». آشفته شدهبود. گفت: رضاخان ازدواج کرده، این شعار حرام است. از پلکان حرام که نمیشود به بام سعادت حلال رسید. از بهشتی پرسید؛ روحانی هم میتونه تو شورای شهر بره؟ گفت: روحانی همه جا میتونه بره به شرط […]
زمانی که موضوعات، شخصیتها و اسطورههای یک کشور از جایگاه رفیع خود تنزل داده شوند و برای موضوعات سیاسی، جناحی و گروهی به کار گرفته شوند باعث قطع ارتباط جامعه با سرمایههای واقعی خود میشود
بزرگترین اصل بعد از پیروزى یک انقلاب چیست؟ تداوم همان انقلاب. همانطور که مردم ما با آزادى بهراه اسلام آمدند و رهبرى اسلام را پذیرفتند، همانطور که حتى یک مسیحى ارمنى رهبرى عالى اسلامى ما را آزادانه پذیرفت
شاید یکی از بهترین تعاریف درباره شهید سیدمحمد حسینیبهشتی را بتوان در پیامی مشاهده کرد که اکبر هاشمیرفسنجانی، دوست و همراه قدیمی او در مبارزات پیش از انقلاب و حزب جمهوری اسلامی بهمناسبت کنگره بزرگداشت شهید بهشتی در اسفند 1390 ارائه کرد. هاشمی در پیام خود دوست قدیمی را «یک روحانی تاثیرگذار در مجموعههای دانشگاهی، یک دانشگاهی به تمام معنا در حوزههای علمیه و مصداق واقعی روشنفکری دینی» معرفی میکند.
قبل از انقلاب و بهواسطۀ مبارزه با رژیم محمدرضاشاه پهلوی، آن دشمنیها خیلی فرصت بروز وظهور پیدا نکرده و همچون آتشی بهزیر خاکسترپنهان مانده بودند. بعد از انقلاب، آن آتش فوران کرد و هر چه بر سر راهش بود را به آتش کشید.
این که بخشی از زنان جامعه ایران را به خاطر بی حجابی، مرتبط مستقیم شبکه های معاند و گروهک های نفاق بنامند یا از اعدام یک جوان - حتی اگر گناهکار و مجرم هم باشد - این چنین به وجد آیند و حتی آن را را مبارک بدانند، واقعاً در کجای تاریخ روحانیت شیعه سابقه داشته است؟ آیا اگر آیت الله بروجردی، علامه طباطبایی، آیت الله بهشتی، آیت الله طالقانی، شهید مطهری و امام موسی صدر زنده بودند این ادبیات را به کار می بردند؟