پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد تصمیمی شجاعانه ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز بچه خانی آباد | ندا مهیار کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی* فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا * داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد* تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران شبی برای «شناسنامه استان بوشهر» انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی نجات ایران | فتح الله امّی چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟ در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه* دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی* دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر* شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی) «پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی* مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی* صلح اجتماعی و سیاست انتظامی | بهرام بیات* عصرانهای با طعم شعر فرزندان پوتین | آندره ئی کولز نی کف (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد چرا اسرائیل به ایران حمله نکرد؟! | آیت محمدی (کلهر) احیای داعش و القاعده در منطقه | آیت محمدی (کلهر) نگاهی به جریان پایتختگزینی در تاریخ ایران | غلامحسین تکمیل همایون در پایتخت گزینیِ تهران | مرتضی رحیمنواز* تهران و چالش انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی* آخرالزمان یا جنگی بزرگ در خاورمیانه؟! | هادی طلوعی* اردن و سیستم جدید انتخاباتی | نصرت الله تاجیک* تهران، پایتخت هفت هزار ساله | محمدجواد حق شناس نکاتی درباره دیدگاه رئیس جمهور در ضرورت انتقال پایتخت | عبدالمحمد زاهدی رونمایی از بزرگترین شهاب سنگ آهنی در مجموعه برج آزادی رهبران پوپولیست چه میراثی برای کشورشان بر جای میگذارند | مانوئل فاتک، کریستوفتری بش و مورتیس شولاریک بحران واقعی اقتصاد چین | ژانگ یوآن ژو لی یو (ترجمه: رضا جلالی) آسیا بدون هژمون | سوزانا پاتون و هروه لماهیو (ترجمه: رضا جلالی) شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد حرکت به روی یال
حاکمانی که به کمکهای روسیه امید داشتند، احتمالاً به شکلی ناخوشایند از اینکه مسکو به سرعت در صدد برقراری ارتباط با رهبران جدید سوریه است شگفت زده خواهند شد. حتی قبل از خروج اسد از سوریه، تلویزیون روسیه نام بردن از هیات تحریرالشام به عنوان سازمانی تروریستی را متوقف کرد.
روزنامه اعتماد (شماره ۵۱۶۴ | ۱۴ اسفند ۱۴۰۰ | صفحه ۷)
روزنامه آفتاب یزد (شماره ۶۲۵۱ | ۱۴ اسفند ۱۴۰۰ | صفحه ۱۲)
روزنامه شرق (شماره ۴۲۳۵ | ۱۴۰۰ شنبه ۱۴ اسفند | صفحه ۶)
چین و روسیه به شدت در حال ترویج این دیدگاه هستند که آمریکا رو به زوال است و چین تا مدتی دیگر جای ایالات متحده را خواهد گرفت. یکی از آزمونهایی که میتواند بنیادهای این دیدگاه را تقویت و به نوعی آن را تایید کند، این است که در موضوع تایوان چه اتفاقی خواهد افتاد.
علنی شدن هژمونی جمهوری خلق چین بر تایوان و دریای چین، در عمل راهی جز رویارویی با ایالات متحده آمریکا باقی نگذاشته است. نبردی که هر دو طرف هم از نتایج بسیار مهیب آن آگاهند و هم هیچ یک قصد خالی کردن میدان را دستکم تا اینجای کار ندارند زیرا آنکه میدان را خالیکند به برتری طرف مقابل خود برای دههها رسمیت خواهد بخشید.
با آنکه نزدیک به چهار ماه از به قدرت رسیدن دوباره طالبان در افغانستان میگذرد، همچنان تشکیل حکومت فراگیر اصلیترین خواسته منتقدان و مخالفان داخلی طالبان به شمار میآید. طالبان با آنکه بارها اعلام کرده حکومتش فراگیر خواهد بود،
در مجموع طالبان میتواند افغانستان را به سرزمینی بیدولت تبدیل نماید که در آن امکان شکل گیری هر حرکت خطرناک منسجم و یا کور و غیر منسجمی وجود دارد. همگی این نگرانیها از قدرت گیری طالبان به جا و معقول و منطقی است ولی یک موضوع مغفول مانده است چون گویا متولی ندارد که نگران این خطر بالقوه طالبان باشد، خطر و تهدیدی که از قوه به فعل هم درآمده است و آن نابودی فرهنگ و تمدن ایرانی در افغانستان و ایرانیزدایی در افغانستان است.
در طول تاریخ، همیشه هستند حکومتهایی که آزادی و یا حقوق مشروع شهروندانشان را نادیده گرفته و یا تضییع کردهاند و اکثرا در مقابل این حاکمان مستبد، افرادی نیز وجود دارند که ظلم را بر نمیتابند و در راه احقاق حقوق مردم، برمیخیزند.