پکن چگونه تغییر خواهد کرد؟ | رانا میتر (ترجمه: رضا جلالی)
گفتگوهای ایران و آمریکا | سید محمود صدری*
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
فرزند خلیج فارس | محمدجواد حقشناس
در باب پاسداشت زبان فارسی در میان سیاستمداران | محمدجواد حقشناس
در فضای منافع ملی
پیامی که باید از ایران مخابره شود | محمدجواد حق شناس
عواقب اقتصادی تسخیر دولت | الیزابت دیوید بارت (ترجمه: رضا جلالی)
جنگ یا گفتگو | باقر شاملو*
نوروز و تجلی آن در فرهنگ پاکستان | ندا مهیار
جشن آتشافروزان | مرتضی رحیمنواز
دوگانگی در مواجهه با مصاحبه رفیقدوست | احسان هوشمند
حرفهای بیپایه درباره مسائل حساس قومی ـ زبانی را متوقف کنید
شماره جدید نشریه نیم روز منتشر شد
تلاش تندروها و بیثباتی بازارها
نگاهی دوباره به مشکلات روابط آمریکا با چین | جود بلانشت و ریان هاس (ترجمه: رضا جلالی)
اهمیت راهبردی گردشگری دریایی در توسعه پایدار | محمدجواد حقشناس
ایران در محاصره کوریدورهای ترکیه | علی مفتح*
شخصیسازی حکمرانی یا ناحکمرانی | محمدحسین زارعی*
پوتین و ترجیح اوکراین بر سوریه | الکساندر با نوف (ترجمه: رضا جلالی)
شماره ۷۱ و ۷۲ | ۳۰ دی ۱۴۰۳
زاکانی پس از شرکت در انتخابات رای اکثریت را از دست داد
تصمیمی شجاعانه
ققنوس در آتش | مرتضی رحیمنواز
شمایل یک اسطوره | مرتضی رحیمنواز
بچه خانی آباد | ندا مهیار
کالبد مدنی تهران | بهروز مرباغی*
فضاهای عمومی و تعاملات اجتماعی رو بستر تاریخ | اسکندر مختاری طالقانی
از تهران چه میخواهیم؟ | ترانه یلدا *
داستان تولد یک برنامه | حمید عزیزیان شریف آباد*
تاملی بر نقش سترگ سیدجعفر حمیدی در اعتلای فرهنگ ایران
شبی برای «شناسنامه استان بوشهر»
انجمنهای مردمی خطرناک نیستند به آنها برچسب نزنیم
فشار حداکثری فقط موجب تقویت مادورو خواهد شد | فرانسیسکو رودریگرز
ناکارآمدترین شورا | فتح الله اُمی
نجات ایران | فتح الله امّی
چرا یادمان ۱۶ آذر، هویت بخش جنبشِ دانشجویی است؟
در ۱۶ آذر، هدف ضربه به استقلال و کنشگری دانشگاه بود
یادی از۱۶ آذر | فتح الله امّی
وقایع نگاری یک اعتراض | مرتضی رحیم نواز
روز دانشجو فرصتی برای تیمار زخمها | محمدجواد حقشناس
سیاستورزی صلحآمیز ایرانی از منظر کنشگری مرزی | مقصود فراستخواه*
دهه هشتادیها و صلح با طبیعت | علیاصغر سیدآبادی*
دلایل دوری از سیاست دوستی در جریانهای سیاسی امروز با رویکرد شناختی | عباسعلی رهبر*
شماره ۶۹ و ۷۰ | ۳۰ آبان ۱۴۰۳
دیپلماسی، تخصص دیپلماتهاست
راه صحیح خنثی نمودن همگرایی اقتدارگرایان جدید | استفن هادلی (ترجمه: رضا جلالی)
«پزشکیان» مسوولیت بخشی از اختیاراتش را به نیروهای رقیب واگذار کرده است
دولت چهاردهم و ضرورت تغییر حکمرانی فرهنگی | شهرام گیلآبادی*
مهاجرت، صلح و امنیت پایدار | رسول صادقی*
آرمانهای دوگانهای که این شعارها به دنبالش بودند هنوز نیز هویدا و آشکار هستند. مدتهاست که چین بدنبال آن بوده که کشوری ثروتمند و قدرتمند شود اما در حال حاضر توانسته است به این هدف نزدیک شود. رتبه چین اکنون دومین قدرت نظامی و دومین قدرت اقتصادی جهان است.
در ایران و آمریکا نیز جریانهایی هستند که مخالف روش جدید دو کشور هستند. در آمریکا، لابی اسرائیل و جریانهای مخالف جمهوری اسلامی از روند جدید ناخشنودند. در ایران جریانهایی، احتمالاً نسبت به شکست مذاکرات بینظر نباشند.
اگر ترامپ و ماسک موفق به تسخیر اقتصاد امریکا شوند نه تنها بازارهای ایالات متحده امریکا را بهم خواهند ریخت بلکه به اقتصادهای تمام دنیا آسیب خواهند زد زیرا امریکا بزرگترین اقتصاد کره زمین و لنگرگاه اصلی مالی دنیا میباشد و آنچه در امریکا اتفاق بیافتد بازتابش به همه جا خواهد رسید.
امروز نیز با ظهور پدیده ای از جنس ننگ بشریت به نام «ترامپ»؛ ایران یکبار دیگر احیانا در معرض جنگی ناخواسته ولی به شدت خسارت بار و ویرانگر با تحریک عوامل جنگ طلب و خودخواه در عرصه جهانی قرار گرفته است. در چنین شرایطی ملت و دولت ایران در معرض انتخابی مهم، سرنوشت ساز و تعیین کننده برای نسل حاضر و چندین نسل بعدی قرار گرفته است.
ادبیات و نوع استدلالهای رفیقدوست به شکلی تلخ نشان میدهد که چگونه در دورهای طولانی بیتوجهی بخشی از قدرت به ایران و منافع ملی و سرنوشت ایرانیان چه هزینههایی برای کشور آفرید.... مصاحبه رفیقدوست را باید بارها دید و خواند و از آن عبرت گرفت.
حتی شخصی چون سیدجعفر پیشهوری که در اواخر عمر توسط روسها به بازی گرفته شد و فریب خورد نیز همین استدلال را دارد و میگوید نسبت ایران با آذربایجان مانند دست و بدن است. بدن یعنی ایران بدون دست هم زنده میماند اما دست بدون بدن حیاتی نخواهد داشت.
مساله این است که این تریبونهای رسمی که میبایست منادی وحدت، پیشرفت و هماهنگی و وفاق شوند، طراحان تندروی، برخوردهای سلبی، محدودسازی و مانعتراشی در مسیر توسعه میشوند. این تریبونها که باید جامعه را به سمت وحدت، آرامش و توجه به منافع ملی هدایت کند، فریادهایی بر سر افرادی میشوند که خواستار بهبود و توسعه کشور هستند.
چین بزرگترین وارد کننده نفت جهان است و بیش از هفتاد درصد نفت مصرفی خود را وارد مینماید و این اندازه از وابستگی، چین را آسیبپذیر میسازد. تنشهای سیاسی، تنگناهای زنجیره تولید یا منازعات منطقهای میتوانند بطور جدی امنیت چین را در حوزه انرژی به مخاطره اندازند.
ستفاده از ابزارهای متنوع برای افزایش نفوذ در آسیای مرکزی همچون ایجاد بلوک جمهوریهای ترکزبان که به صورت مشترک عمل کنند و روابط تجاری و سرمایهگذاری را تقویت کنند نیز بخشی دیگر از این دست تلاشها هستند که به ترکیه فرصت عرض اندام و رقابت با روسیه، چین و ایران را میدهد.
در حالیکه گرایشهای سیاسی مهم مانند توسعهگرایان، اعتدالگرایان، محافظهکاران و حتی لیبرتارینها سعی در ظرفیتسازی و توانمندسازی دولتِ حداقلی دارند، افراطیون حملات تازهای را علیه دولت اداری سازماندهی میکنند. این جریان بهجای اینکه بر کارآمدی دولت اداری و اصلاحات و رفع مشکلات و کاستیهای آن تمرکز کنند، بر تخریب و تعلیق آن همت گماردهاند.
حاکمانی که به کمکهای روسیه امید داشتند، احتمالاً به شکلی ناخوشایند از اینکه مسکو به سرعت در صدد برقراری ارتباط با رهبران جدید سوریه است شگفت زده خواهند شد. حتی قبل از خروج اسد از سوریه، تلویزیون روسیه نام بردن از هیات تحریرالشام به عنوان سازمانی تروریستی را متوقف کرد.
یک فعال سیاسی اصلاحطلب گفت: در صورت تمدید شوراهای اسلامی شهر و روستا به هیچ کدام از شاخصهای دموکراسی، قانون اساسی و رضایت مردم توجهی نشده است و دنبال کنندگان تصویب و اجرای چنین مواردی جز بیتوجهی به حقوق مردم دلیل دیگری نمیتوانند داشته باشند.
اصولی که ایران سالیان سال درباره آن صحبت میکرد یعنی عزت، مصلحت و حکمت باید در دستور کار دوباره مسوولان قرار گیرد. مردم ایران با سختیهای بسیاری مواجهند، مهاجرتهای بسیاری صورت میگیرد و گذرنامه ایران تضعیف شده. ایران این روزها نیازمند یک شجاعت ویژه در تصمیمگیری است.
بازگشت دولت جدید امریکا به استراتژی شکست خورده فشار حداکثری، اشتباهی فاحش خواهد بود. تحریمها به ندرت در تغییر یک رژیم موثر بودهاند و ونزوئلا از این قاعده مستثنی نمیباشد. تحریمها نه تنها کمکی به بیثباتی رژیم مادورو نکردهاند بلکه سبب شدهاند تا کنترل خود را تحکیم نماید.
از آنجاکه اکثر اعضاء این شورا عضو هیات علمی دانشگاهها از جناح خاصی هستند طبیعی است تصمیمات آنها عموما سیاسی -آموزشی و در جهت تمایلات آن جناح خاص برای محدود کردن وزارت علوم و وزارت بهداشت بوده است لذا به مسایل فرهنگی جامعه کمتر توجه داشته اند.
دیکتاتورها به خاطر مشی یکسان و عملکرد مشابه به یکدیگر علاقمندند، این نزدیکی دوجانبه موجب شد که متفقین به ایران نگاهی مشابه به آلمان داشته باشند.
بهانه گفتگو با دکتر احسان شریعتی بسیار است. نگاه ژرف و جامع او به مسائل باعث شده تا در حوزههای مختلف و گاه متفاوت بتوان پای صحبتهای او نشست. دیدار و گفتگو با ایشان برای من همواره ارزشمند و مغتنم است به ویژه وقتی سخن از جنبش دانشجویی به میان آید. دکتر احسان شریعتی به سبب نسبتی که با یکی از شهدای واقعه ۱۶ آذر ۱۳۳۲ دارد، بیش از هر کس دیگر به منابع دست اول دسترسی دارد. خوانش او از این ماجرا نیز بایستی مهم قلمداد شود. با او گپی کوتاه در باره این روز و ماجراهای پس از آن داریم.
اولین صدای اعتراض علیه رضا خان دیکتاتور وقت در سال ۱۳۱۶ در این مکان بهمت ۵۳نفر از روشنفکران مشهور آن زمان مثل تقی ارانی ،انور خامه ای،بزرگ علوی و خلیل ملکی بلند شد و همه در زندان قصر محبوس شدند.
حدود چهار ماه پس از وقوع کودتای ۲۸ مرداد، در آذر ۱۳۳۲ دانشجویان دانشگاههای مختلف کشور در اعتراض به روند حاکم و در واکنش به دادگاه دکتر محمد مصدق و همزمانی آن با از سرگیری روابط سیاسی و اقتصادی ایران با بریتانیا، به مجموعه تجمعهایی در کشور دامن زدند که تبعات سیاسی فراوانی به همراه داشت.
مردم ايران از صميم قلب خواستار حفظ حرمت دانشگاه و دانشجو هستند و حفاظت از اين فضا را از مسوولان طلب ميكنند. اما طي ماهها و هفتههاي اخير رفتارهاي نامناسب و رويكردهاي غلط در مواجهه با مطالبات دانشجويان و دانشگاهيان در پيش گرفته شده است
به نظر میرسد صف آراییهای مکرر قهرمانها و ضد قهرمانها (البته به خرج مردم و به خرج ایران) حقیقتا کسالتبار شده است. ما به سیاست دوستی، سیاست گفتگو و به توافقهای اختلافی و اختلافات توافی نیاز داریم.